Sunday, September 20, 2009

Ιστοριες που ακουσα, Part IV

Outing

Αθηνα... τελη 70 αρχες 80
Ειχα τοτε μια σχεση πολυ ιδιαιτερη.
Αυτος μεγαλυτερος σε ηλικια απο εμενα.
Με "κοινωνικη θεση" και πολλα λεφτα.
Επωνυμος, με αρθρα σε εφημεριδες για τις αποψεις του και το εργο του, και κοσμο πολυ να τον γνωριζει, λογω του επαγγελματος του.
Εγω... ενας απλος φοιτητης.
Οι σπουδες μου στο πανεπιστημιο και το επαγγελμα του ηταν πανω στο ιδιο θεμα, και ετσι μπορουσαμε να ξοδευουμε μαζι ατελειωτες ωρες, στο γραφειο του, στο σπιτι του, χωρις κανεις να μπορει να πει κατι "αρνητικο" για την "φιλια" μας.
Με το χρονο γιναμε και οικογενειακοι φιλοι, για να εχουμε μεγαλυτερη ευχαιρια συναναστροφης.
Ολα πηγαιναν μια χαρα, ή σχεδον μια χαρα...
Μπορουσαμε να κανουμε οτι θελαμε, ή ετσι νομιζα τοτε....
Να πηγαινουμε ακριβες διακοπες, να μενουμε σε πανακριβα ξενοδοχεια, που ουτε στα ονειρα μου δεν μπορουσα να φανταστω.
Αλλα... τα πραγματα σιγα σιγα αρχιζαν ν' αλλαζουν, ή... ισως να αλλαζα εγω και οχι τα πραγματα...
Θυμαμαι τη φορα που του ζητησα να διωξει τους σερβιτορους, που περιμεναν υπομονετικα δυο μετρα μακρια απο το τραπεζι, οταν τρωγαμε σε καποιο πανακριβο εστιατοριο, να φυγουν μακρια για να μπορεσουμε να μιλησουμε.
Ειχα αρχισει να ασφυκτιω...
Αισθανομουν να πνιγομαι...
Τα λεφτα και η high life δεν ηταν αρκετα...
Το αντιθετο... εκαναν τα πραγματα πιο πολυπλοκα.
Και ετσι γι' αυτον, και τον αλλο λογο, και για πολλα αλλα, αποφασισα οτι επρεπε να χωρισουμε.
"Πως τολμας να καταστρεψεις οτι εχουμε;" ηταν η δικη του αποψη...
Εγινε εξω φρενων...
"Ολα πανε μια χαρα", να μου λεει και να μου ξαναλεει.
Αλλα εγω ηξερα, τουλαχιστον για μενα, οτι τιποτα δεν πηγαινε μια χαρα...
Αποφασισαμε να μην ξεκοψουμε εν ψυχρω, και να συνεχισουμε να επισκεπτεται ο ενας την οικογενεια του αλλου για καποιο καιρο, για να μην κανουμε τον κοσμο να "υποψιαστει" τιποτα...
Ετσι και εγινε.
Ο χρονος περνουσε, εβδομαδες, μηνες, εγω αισθανομουν καλυτερα, αλλα αυτος δυστυχως αισθανοταν πολυ ασχημα, που η σχεση ειχε πια παψει.
Μεχρι καποια Κυριακη, που τρωγαμε ολοι μαζι με τους γονεις μου, και ο "πρωην" μου ηταν καλεσμενος κι αυτος...
Καπου αναμεσα σε καποιο ποτηρι κρασι και σε καποια μπουκια φαγητου, μπριζολες που ειχε φτιαξει ο πατερας μου θυμαμαι, ο πρωην μου αποφασισε να πεταξει την ατομικη βομβα...
"Εχω ασχημα νεα για σας" ειπε στους γονεις μου καθως ημασταν ολοι στο τραπεζι, "και παρ ολο οτι θα ηθελα πολυ να βοηθησω, και να κανω πολλα καλα για τον γιο σας λογω της θεσης μου και λογω του οτι γνωριζω πολλα προσωπα, εχω φτασει στο σημειο, μετα λυπης μου, να μην μπορω να κανω τιποτα, γιατι διαλεξε ενα πολυ περιεργο δρομο."
Το αιμα μου παγωσε στις φλεβες μου.
Ηξερε το τι κανω, που παω, ποιους βλεπω, ηξερε οτι ειχα αρχισει να ειμαι ενεργο στελεχος στο ΑΚΟΕ, και πολλα αλλα...
"Εβαλα ανθρωπους να παρακολουθησουν τον γιο σας και να μου πουν πως ξοδευει το καιρο του, και οταν σας πω τι εχω μαθει και τι κανει, δυστυχως θα λυπηθητε παρα πολυ..."
Τα πρωτα δευτερολεπτα που τον ακουγα να μιλαει, αισθανομουν λες και ηρθε το τελος του κοσμου...
Ηθελα να τρεξω...
Να φυγω....
Ηθελα να γυρισω το τραπεζι αναποδα με ολα τα πιατα και τα ποτηρια, να τα δω να τιναζονται σε χιλιαδες κοματια, ετσι ακριβως οπως αισθανομουν εκεινη τη στιγμη, ολα να γινονται χιλιαδες κοματια, οπως ολη μου η ζωη, τα παντα να γινονται σκονη...
"Εαν ημουν στην θεση σας, θα εβαζα ενα ντετεκτιβ, να δω τι κανει ολες τις ωρες που ξοδευει στο κεντρο της Αθηνας, συντροφια με ολα τα καθαρματα του υποκοσμου..."
Αλλα δεν εκανα τιποτα...
Βουβος, αφησα να ακουω απιστευτα πραγματα που δεν επρεπε να ακουστουν...
Περιμενα πως ο πατερας μου, θα αρχισε να μου ουρλιαζει στη μουρη, απο λεπτο σε λεπτο.
Αντι γι' αυτο μουρμουρισε μεσ' απ τα δοντια του κοιταζοντας με... "οταν μεινουμε μονοι μας εχουμε να πουμε πολλα, παρα πολλα" ...
Μεσα σε λιγα λεπτα ειχα φτασει να εχω ενα πικρο χαμογελο στα χειλη.
Πικρο πολυ πικρο....
Θα μπορουσα να τον ειχα σταματησει.
Θα μπορουσα να τον ειχα κανει ρεζιλι μπροστα στους γονεις μου.
Θα μπορουσα να τον παρασυρω μαζι μου καθως επεφτα μεσα στο σκοταδι του πηγαδιου που με πεταξε...
Πονταρε στο οτι ημουν καλοψυχος; Στο οτι δεν μισουσα κανενα;
Δεν ανοιξα το στομα μου.
Δεν ειπα κουβεντα.
Το ατομο που πριν λιγο καιρο μου ελεγε οτι με αγαπουσε, που παντα ηταν κατα του outing, με εσπρωχνε σε ενα φοβερο outing μπροστα στους γονεις μου.
Αλλα δεν μιλησα.
Κρατησα το χαμογελο μου.
Και απο μεσα μου φωναζα "πες κι αλλα, πες κι' αλλα, πες πιο πολλα"
Τουλαχιστον τωρα ηξερα οτι ειχα κανει την σωστη εκλογη οταν του ειπα οτι επρεπε να χωρισουμε...
"Δεν ησουν για μενα...
χαιρομαι που σε αφησα...
πες κι αλλα, πες κι' αλλα..."

Και ετσι απο πολυ νωρις εμαθα να μην κανω outing σε κανενα.
Δεν θα ηθελα ποτε κανενας να φτασει στη θεση που εφτασα εγω...
Αλλα... οταν βλεπω καποιον να παιζει με το μυαλο πολλων και να βλαπτει τη ζωη τους, τοτε μου ερχεται να βροντοφωναξω....

16 comments:

mahler76 said...

εγώ πάντως θα τον είχα πάρει μαζί μου. Πάντως δεν θα ήθελα να έχω ζήσει κάτι τέτοιο.

sCaTterBraiN said...

γκρρρρρ....όχι απλώς θα τον είχα πάρει μαζί μου, θα έλεγα και ψέματα από πάνω ότι με παρενοχλούσε σεξουαλικά και ότι επειδή δεν του έκατσα τα λέει αυτά - και όχι μόνο σε γονείς, αλλά σε πανεπιστήμιο, εφημερίδα, και σπίτι του.
τελικά βέβαια - βλέποντας τα πράγματα ψύχραιμα - νομίζω ότι εσύ κράτησες την καλύτερη στάση.

the boy with the arab strap said...

καλως συμπερηφερθηκες ετσι , τετοια ατομα πρεπει να αποφευγονται σαν ο διαολος το λιβανι .

Irene said...

Τώρα τί να λέμε...
Θα έβγαζα και τα δικά του στην φόρα και θα άφηνα τους γονείς, που θα ήταν φαντάζομαι, εμβρόντητοι ν' αποφασίσουν.
Αλλά, τώρα τί να λέμε...

Και λοιπόν;E allora? said...

Πόσο εκδικητικό ον είναι ο άνθρωπος!!!!Απ΄το μίσος και την κακία τυφλώνεται και κάνει κακό στους πάντες αλόγιστα.Ξεχνάει τρόπους συμπεριφοράς,κοινωνική υπόσταση,ήθη,τα πάντα και ξεκατινιάζεται!!!

Υποκλίνομαι για το πως συμπεριφέρθηκες.Κύριος με κάπα κεφαλαίο!

another george blog said...

Νομίζω πως κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέσαι, είναι ο ίδιος άνθρωπος που αγάπησα;

Είναι τραγικό γιατί πολλοί έχουμε κάτι ανάλογο να θυμηθούμε. Αν αυτό σε έμαθε να μην κάνεις outing πολύ νωρίς, εμένα με έμαθε να μην εμπιστεύομαι πλέον καθόλου εύκολα.

Not me said...

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Εννοείται πως φέρθηκες σωστά,διαφορετικά θα ήταν αλλιώς οι καταστάσεις...
Ο τύπος είναι απλά γελοίος....
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες.
Κύριος....

Ephemeron said...

mahler,
ναι ουτε εγω ηθελα να το ζησω, αλλα... τι να κανουμε;.. τυχερα ειν' αυτα...

scatterbrain,
να σου πω την αληθεια μου περασε απ' το μυαλο για ενα δευτερολεπτο να ανοιξω το στομα μου αλλα, η σκεψη αυτη μου εφυγε αμεσως απο το μυαλο, σκεφτηκα "ασε... καλυτερα να μην πω τιποτα γιατι θα γινει σκοτωμος.."

off,
οπως το ειπες, οπως ο διαβολος το λιβανι...

Irene,
Να σου πω... οτι εγινε ηταν αρκετο...
Φαντασου ξαφνικα οι γονεις μου να εβλεπαν δυο "αδερφες" να σκυλοβριζονται και να μαλλιοτραβιουνται (εγκεφαλικο κατα τη διαρκεια Κυριακατικου τραπεζιου LOL... )

Και λοιπον,E allora,
thanks, πολλοι με λενε Κυριο, και πολλοι με λενε Βλακα με την αντιδραση μου, ο καθενας εχει τη δικη του αποψη, και ειναι σεβαστη...
Σημασια εχει οτι δεν το μετανιωσα.

another george blog,
Ακριβως... Εκεινη τη στιγμη ημουν 100% σιγουρος οτι αυτο το ατομο δεν με αγαπησε πραγματικα ποτε του. Αυτος δεν ηξερε το "if you love someone let him free"...
Ηξερε το αν καποιος θελει να φυγει μακρια σου, κυνηγησε τον, πατα τον κατω, και κοφτου το λαιμο...
Ναι... καταλαβαινω τι θελεις να πεις περι εμπιστοσυνης...

not me,
Ευχαριστω,...ναι ηταν φοβερος τυπος, και εγω ημουν τυφλος για καποιο διαστημα, δεν εβλεπα την αληθεια...
Αλλα "χαιρομαι" που εδειξε τον πραγματικο του εαυτο, και χαιρομαι που τον εστειλα να παει στην ευχη... δεν μετανιωσα

xomeritis said...

Το outing είναι πιο πρόσφατος όρος. Εκείνα τα χρόνια ίσχυε το παρεμφερές - όχι ακριβώς το ίδιο πράγμα - "ξεφώνημα".

Unknown said...

Ο κόσμος θα συνεχίσει να μας απογοητεύει διότι είναι κακός και εμείς μεγαλώσαμε με ηθικές αρχές και λόγω του καλού χαρακτήρα μας έχουμε φάει, συνεχίζουμε να τρώμε και θα συνεχίσουμε να τρώμε τέτοιου είδους "χαστούκια" από διάφορο κόσμο. Δυστυχώς όμως δεν αλλάζει ο χαρακτήρας του ανθρώπου και έτσι δεν μπορούμε να γίνουμε κακοί όπως αυτοί. Απλά, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το ταξινομήσουμε κι αυτό κάτω από την επικεφαλίδα "εμπειρίες". Βέβαια, με όλα αυτά που έχουμε περάσει εσύ με την gay κοινότητα και εγώ με τους ετερό, μπορούμε να γράψουμε βιβλίο αλλά θα γίνει τόμος ολόκληρος και όπως ξέρουμε ο κόσμος δεν διαβάζει πλέον...
Δεν πειράζει, διότι το "ταξίδι" μας μέχρι στιγμής είναι, αν μη τι άλλο, εξαιρετικά πολύχρωμο, γεμάτο εμπειρίες, και έχουμε ζήσει περισσότερες από μια ζωές... C'est la vie et la mort mon frere:) ή όπως λένε και οι Αμερικάνοι..."Life is a bitch and then you die", but always remember that at least you and I have been living, we are living and we will continue to live the "bitch" instead of being a mere audience to this theatre called life...

Ephemeron said...

xomeriti,
το ειχα ξεχασει αυτο, δικιο εχεις...

Mary,
Καλες στιγμες, κακες στιγμες, τις παιρνεις ολες και προχωρας...
(καλυτερο απο το να βαρας το κεφαλι σου στο τοιχο, επειδη θυσιασες την ελευθερια για την ασφαλεια...)

Anonymous said...

Απο περιέργια, αυτός τι απέγινε?
Δεν θέλω λεπτομέρειες. Ένα στίγμα μόνο.

Ephemeron said...

Anonymous,
Οταν θυμωνε... πέφταν οι τοιχοι κατω...
Ισως... γι' αυτο πεθανε απο καρδιακη προσβολη σχετικα νεος.
Τα λεφτα και η "κοινωνικη θεση" δεν τον βοηθησαν και πολυ...
Δεν πηγε πολυ μακρια...
Λυπαμαι... αλλα...

stassa said...

Τελικά όμως οι γονείς σου σε δεχτήκανε. Άρα τσάμπα η κακία του;

Αυτή ήταν η ανάρτηση που είπες οτι τη γράφεις για μένα; Σόρυ, δεν το κατάλαβα.

Εγώ γενικά δεν το γουστάρω το outing σαν τακτική, μ' οποιαδήποτε δικαιολογία. Μάλιστα, αυτό που λέει ο Ξωμερίτης παραπάνω, οτι το ξεφώνημα δεν είναι ακριβώς το ίδιο, εγώ δε βλέπω διαφορά. Αλλά για την περίπτωση του Ρίκυ Μάρτιν, δεν νομίζω να έχει σημασία τί θα γράψεις εσύ ή οποιοσδήποτε στο μπλογκ σου. Για κάποιον που είναι τόσο διάσημος, το ξεφώνισμα θέλει κι ανάλογη εμβέλεια, αν θες. Τώρα, τί λέμε μεταξύ μας εμείς, ποιός χνοιάζεται;

Ephemeron said...

stassa,
ηθελα να πω να μην βιαζομαστε να βγαλουμε συμπερασματα. Μπορει να ακουγομαι οτι ειμαι πολυ out απο την ντουλαπα, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα εκανα ποτε outing σε καποιον. Δεν θελω να φερω κανενα σε δυσκολη θεση. Αλλα οταν βλεπω ατομα να πολεμανε την gay κοινοτητα, και ιδιως αν ειναι gay, καπου "αρπαζω αναποδες"...

stassa said...

Ε, και ποιός είναι τελείως out; Και γιατί, έχει κανείς καμμιά υποχρέωση να δηλώνει τη σεξουαλικότητά του; Ιδίως σε μια ομοφοβική κοινωνία;

Για την Τσένι πάντως τσαντίστηκες επειδή έκανε προσφορές σε αντι-γκέυ πολιτικούς. Θα ξέρεις όμως πολλές περιπτώσεις γκέυ που ψηφίζουν τέτοιους πολιτικούς, επειδή ακόμη κι αν τους προσβάλλει το gay hate speech, συμφωνούν μαζί τους σ' άλλα θέματα (ξέρω 'γω, φοβούνται μην τους πάρει τις καραμπίνες ο Ομπάμα, ή δε θέλουνε τσάμπα υγεία). Τί να γίνει τώρα, για μερικούς είναι δύσκολο να συμβιβάσουνε τη σεξουαλικότητά τους με την υπόλοιπη ζωή τους. Πακέτο τρώνε, από μόνοι τους. Μην τους τη λέμε κι από πάνω. Άντε μετά να πειστούνε οτι η "γκεύ κοινότητα" θέλει το καλό τους.

Τώρα, τί να σου πώ, για κάτι Ρεπουμπλικάνους που φτύνουνε φωτιές κατά των γκέυς και βγαίνουνε κι οι ιδιοι γκέυ, αυτό είναι άλλο θέμα αλλά κι εκεί εγώ δε συμφωνώ με το ξεφώνημα κανενός.