VOZ DEL QUE CLAMA EN EL DEZIERTO Part I

Και τωρα...

Τωρα ακουω και βλεπω τα της Αθηνας - και της Ελλαδας - απο μακρια.
Ποσα χρονια τωρα, μακρια απο τα χωματα οπου γεννηθηκα.
Μακρια απο συγγενεις και παιδικους φιλους, μακρια απο την γειτονια που μεγαλωσα, η οποια φυσικα εχει αλλαξει τοσο, ωστε να γινει αγνωριστη.
Η Αθηνα που γνωριζα πεθανε. Τη θεση της εχει παρει μια καινουργια Αθηνα.
Και δυστυχως η καινουργια Αθηνα δεν εχει αυλες με τριανταφυλλα και γιασεμι.
Η καινουργια Αθηνα δεν εχει καρδια, δεν εχει παθος, δεν εχει συμπονια, δεν εχει τιποτα που να θυμιζει την παλια Αθηνα που ηξερα.

Η καινουργια Αθηνα ειναι γεματη φασαρια, βρωμια και σκουπιδια.
Μεχρι και ο καιρος αλλαξε.
Ο γλυκος Αττικος καιρος βαρεθηκε κι' αυτος μετα απο χρονια, και αρπαξε τις βαλιτσες του κι' εφυγε.
Παρ' ολα αυτα κατι εμεινε το ιδιο, εδω και χρονια, δεν αλλαξε καθολου...
Αυτος ο "ωχ-αδερφισμος" εμεινε ο ιδιος οπως ηταν παντα.
"Ωχ αδερφε... δεν βαριεσαι τωρα;"
"Αφου ξερεις πως ειναι τα πραγματα εδω, δεν μπορουμε να τα αλλαξουμε τωρα" "Ε... εμεις ετσι εχουμε μαθει, τι να κανουμε;"

Στην τελευταια επισκεψη μου στην Αθηνα ειδα βρωμικα νοσοκομεια με αναιδεστατους γιατρους που νομιζαν οτι ειναι παντογνωστες.

Ειδα εφοριακους που καθως καπνιζαν πισω απο το τζαμι του ταμειου, να ουρλιαζουν στο κοινο οτι απαγορευται το καπνισμα (!!!)

Ειδα νεους "επαγγελματιες" να συμπεριφερονται σε ηλικιωμενους λες και ειναι σκουπιδια - "που πας κυρα μου; που πας;;; σου εχει στριψει εντελως;;;"
Μερικες φορες δεν χρειαζεται κανεις ουτε καν να κανει ενα ταξιδι στην σημερινη Ελλαδα για να παρει μια γευση απο την αγενεια και την τρελλα που δερνει μερικους νεοελληνες.
Πριν λιγο καιρο η μητερα μου επρεπε να νοσηλευθει σε καποιο νοσοκομειο των Αθηνων ενω εγω ημουν στην Αμερικη. Πηρα τηλεφωνο το νοσοκομειο και ειπα στον τηλεφωνητη που απαντησε: "Καλη σας μερα. Εμαθα οτι εχουν φερει την μητερα μου στο νοσοκομειο σας. Σας τηλεφωνω απο Αμερικη, μηπως μπορειτε σας παρακαλω να με συνδεσετε με το δωματιο της μητερας μου; " Η απαντηση που πηρα με αφησε στην κυριολεξια αφωνο : " Δεν ντρεπεσαι ρε;;; Να μου λες οτι τηλεφωνας απο Αμερικη ενω εγω ακουω καθαρα τη φωνη σου λες και εισαι στο διπλανο δωματιο;;; Σαν δεν ντρεπεσαι... σαν δεν ντρεπεσαι..." και... εκλεισε με βροντο το ακουστικο...
Ειναι ολοι οι νεοελληνες τρελλοι και απανθρωποι;;;
Οχι... ευτυχως οχι. Υπαρχουν νεοελληνες τριγυρω, που ακομα χαμογελουν, που ακομα εχουν αυτια για να ακουνε, που ακομα εχουν καρδια με αισθηματα, που ακομα εχουν μυαλο που σκεφτεται.
Ειναι αυτοι οι λιγοστοι που φοβουνται οτι οταν μιλησουν η φωνη τους θα ειναι φωνη βοωντος εν τη ερημω (voz del que clama en el desierto)

KS
California, July 2, 2009