Ιστοριες που ακουσα, Part I

Ο ΠΡΩΗΝ

Σαββατο βραδυ...
Τον γνωρισα σε ενα bar, μιλησαμε, γελασαμε, και αποφασισαμε να ξοδεψουμε το βραδυ μαζι.
Ηταν , γλυκος και εξυπνος και αστειος.
Το σπιτι του ειχε μια υπεροχη θεα απο τα τεραστια παραθυρα του σαλονιου, ο ωκεανος, τα φωτα της πολης, τα φωτα απο τα καραβια που πηγαινο-ερχονταν.
Κοιμηθηκαμε μαζι, περασαμε μια ωραια βραδια και οταν ξυπνησα το πρωί της Κυριακης σκεφτηκα οτι.. ισως... επρεπε να ξαναβρεθουμε... ισως αυτος να ειναι... αυτος που περιμενα τοσο καιρο...
Καθως πιναμε τον πρωϊνο καφε καποιος μπηκε στο σπιτι, ειχε κλειδια...
Να σου συστησω τον πρωην μου, μου ειπε, μενει απεναντι.
Ο πρωην με χαιρετισε με ενα χαμογελο Τζιοκοντας, και μετα απο λιγο αποφασισα να γυρισω σπιτι.
Οταν ειδα το αυτοκινητο μου που ηταν αραγμενο εξω απο το γκαραζ του σπιτιου του, εμεινα αναυδος.
Καποιος ειχε χαραξει με κατσαβιδι ή κλειδια, πινακες Πικασο στο αυτοκινητο μου.
Ω!!! το αυτοκινητο μου ειχε καταστραφει... Ζημια χιλιαδων δολλαριων...
Ολη η καλη βραδια που ειχα εξανεμιστηκε πουφ!!! εσκασε σαν σαπουνοφουσκα.
Και σαν μην εφτανε αυτο, τωρα επρεπε να γυρισω στο σπιτι, οπου φιλοξενουσα την μητερα μου και τον πατερα μου, που ειχαν ερθει να με επισκεφτουν εκεινη την εβδομαδα...

Τον ξαναειδα παλι μετα απο καιρο, στο ιδιο μπαρ που ειχαμε πρωτοσυναντηθει.
Ειχε προβληματα με τον πρωην του. Ο πρωην του δεν ηθελε να τον αφησει γιατι ειχε συνηθισει στα λεφτα του.
Με ρωτησε αν ηθελα να ξαναβρεθουμε.
Λυπαμαι για οτι εγινε με το αυτοκινητο σου, μου ειπε.
Και εγω λυπαμαι του ειπα χαμογελοντας.
Παρ' ολο οτι ηθελα να τον ξαναδω, αρνηθηκα...


ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Ηταν λιγο μετα τα μεσανυχτα.
Ειχα γυρισει αργα απο τη δουλια και δεν ειχα ορεξη για υπνο.
Αρχισα να ψαχνω τα καναλια με τις ταινιες, μπας και βρω τιποτα καλο να δω για ενα -δυο ωρες.
Φανταζομαι οτι θα ειδε το φως στο διαμερισμα μου και μου χτυπησε την πορτα.
Οταν ανοιξα την πορτα, ειδα τον τυπο που μενει στην ακρη του διαδρομου.
Φοβερα αδυνατος, με δυσκολια μπορουσε να μιλησει.
Σε παρακαλω, ειπε, δεν αισθανομαι καλα, εχω AIDS και με εχει πιασει ενας φοβος οτι θα πεθανω... Μπορεις να ερθεις για λιγο στο διαμερισμα μου;;; Απλα καθησε στο σαλονι κι' εγω θα παω στο υπνοδωματιο να προσπαθησω να κοιμηθω. Θελω να ειναι καποιος τριγυρω... φοβαμαι... δεν θελω να πεθανω μονος...
Δεχτηκα.
Μιλησαμε για λιγο πριν παει για υπνο...
Τον ρωτησα που ειναι ο φιλος του, και μου ειπε οτι τριγυρναει στα μπαρ.
Τον ρωτησα αν η οικογενεια του ξερει για την κατασταση του.
Μου ειπε οτι η οικογενεια του τον εχει ξεγραψει απο τοτε που τους ειπε οτι ειναι γκεϊ, μαλιστα η μανα του, τού ειχε πει οτι ευχεται να καει στη κολαση...
Δεν πεθανε εκεινο το βραδυ. Πεθανε μετα απο πεντε ημερες.
Πρωτα ηρθε ο φιλος του, σηκωσε οτι μπορουσε απο το διαμερισμα και εξαφανιστηκε.
Μετα ηρθε η οικογενεια του, πηραν ολα τα επιπλα, το αυτοκινητο του, οτι υπηρχε, και εφυγαν.
Εμεινα μονο εγω... να θυμαμαι ξανα και ξανα την αδυνατη φωνη του...
"Σε παρακαλω... φοβαμαι... δεν θελω να πεθανω μονος..."


ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ

Μου τηλεφωνησε να μου πει συγνωμη που δεν ηρθε στο πρωϊνο ραντεβου μας.
Ειχαμε σχεδιασει μια εκδρομη στα βουνα και δεν εμφανιστηκε.
Ημουν εξω φρενων.
"Ηρεμησε" ειπε... "αμα ακουσεις τι εγινε εχθες το βραδυ... δεν θα σε πειραξει καθολου που δεν καναμε την εκδρομη..."
Τον αφησα να συνεχισει.
"Θυμασαι... οτι σου ειπα... οτι θα ηθελα χθες να πηγαινα σ' ενα leather bar; "
"Ναι το θυμαμαι, και 'συ θυμασαι που σου ειπα οτι... ειτε βρεις τον πριγκηπα ειτε οχι, να εισαι εδω στο σπιτι μου, στις εφτα το πρωϊ;;;"
"Ναι... το θυμαμαι... αλλα... ακου τι εγινε... Πηγα στο leather bar, οπου... γνωρισα ΤΟΝ παιδαρο, ΤΟΝ κουκλο. Ολα πηγαιναν θαυμασια... ακριβως οπως τα ηθελα... Με ρωτησε αν μου αρεσει να με δενουν, και φυσικα ειπα ναι!!! Με ρωτησε αν μου αρεσουν οι χειροπεδες, αν μ' αρεσει εκεινο και τ' αλλο, ολα αυτα τελος παντων που ξερεις οτι μου αρεσουν... Ειχα παθει την πλακα μου... Ο παιδαρος ηταν οτι ονειρευομουν, και οταν μετα απο δυο-τρια ποτα, μού ζητησε να παμε σπιτι του, φυσικα και δεχτηκα!!! Πετουσα στους εφτα ουρανους. Στο παρκινγκ με ρωτησε... αν θα ηθελα να με δεσει και να με φιμωσει στην πισω θεση του αυτοκινητου του, και μετα να οδηγουσε για το σπιτι του. Κατι σαν να με ειχε απαγαγει... Η ιδεα μου φανηκε καταπληκτικη!!! Με φιμωσε και με εδεσε στην πισω θεση του αυτοκινητου και αρχισε να οδηγει προς το σπιτι του... αλλα... εκανε ενα λαθος... ενα πολυ μεγαλο λαθος... "
"Τι λαθος;;; τι εγινε;;;"
"Στη διαδρομη προς το σπιτι του, εκανε το λαθος να περασει μεσα απο το Cheesman Park... "
"Απ οτι ξερω δεν επιτρεπεται η διελευση μεσω του παρκου μετα τις δεκα το βραδυ..."
"Ναι... αυτο ηταν το μεγαλο λαθος... Καθως οδηγουσε μεσα στους δρομους του παρκου μας σταματησε ενα στυνομικο... "
Ηδη... ειχα αρχισει να πεθαινω στα γελια...
"Ο αστυνομικος εσκυψε στη πορτα, και αρχισε να ρωταει τον Steve, ετσι ελεγαν τον παιδαρο, αν ηξερε οτι ειναι παρανομη η κυκλοφορια μεσω του παρκου μετα τις δεκα... αλλα δεν τελειωσε την ερωτηση του... Με ειδε να τον κυταζω με γουρλομενα ματια φιμωμενος και δεμενος στη πισω θεση, και πριν τελειωσει την ερωτηση του, ειχε ηδη βγαλει το πιστολι του και ουρλιαξε στον Steve να βγει απ' το αυτοκινητο και να ξαπλωσει κατω με τα χερια στην πλατη. Με το ενα χερι στο πιστολι, και με το αλλο στον ασυρματο, καλεσε για βοηθεια και σε λιγο ηρθαν αλλα δυο αστυνομικα αυτοκινητα. Ο Steve φωναζε "κανετε λαθος- κανετε λαθος..." καθως ο αστυνομικος του περναγε τις χειροπεδες και του ελεγε "you have the right to remain silent..." Τι να σου πω... περασαμε μια νυχτα στο τμημα, που δεν προκειται να την ξεχασω ποτε... αλλα ουτε και οι αστυνομικοι θα την ξεχασουν..."