Γιατι πρεπει να μιλαμε, και να ακουμε...

Καθως στιβαζω εκατονταδες καλαμια για να φτιαξω την περγκολα στη πισω αυλη, οπου οι αγριολαγοι ριχνουν παρτυ καθημερινα, και καθως τα ορτυκια παρελαυνουν κατα κοπαδια στην μπροστινη αυλη, και η "εγκληματικη" γατα του γειτονα κατω στο δρομο προσπαθει να εχει για μεσημεριανο... φρεσκο ορτυκι, καθως λοιπον γινονται ολα αυτα... νατος ο διαβολος μου...
"Τι καθεσαι τωρα..." μου λεει "και ασχολεισαι εσυ, με το τι ειπε η εκκλησια και τι ειπε ο Γαβρας, και ποιος εχει δικιο ή οχι... τι σε νοιαζει εσενα;;; Τι σε νοιαζει εσενα και τον gay super hero ποσοι σκοτιστηκαν ; Τι σε νοιαζει εσενα αν ο Xomeritis συγχιζεται οταν βλεπει πλαστικα μπουκαλακια και crocs ; Τι σε νοιαζει αν το Απεναντι Πεζοδρομιο διακηρυσει ισα δικαιωματα για ολους; Τι σε νοιαζει εσενα και ολους τους αλλους, "ων ουκ εστι αριθμος" για ολ' αυτα, και τοσα αλλα;;; Μηπως δεν εχεις τιποτα αλλο να κανεις;;;"
Και καπου ο διαβολός μου εχει δικιο... εχω τοσα πολλα να κανω...
Αλλα... παντα μου μενει λιγη ωρα, λιγη ωρα για να πω δυο κουβεντες, και ν' ακουσω εικοσι.
Γιατι οταν ημουν μικρος, ηθελα να μιλησω αλλα ντρεπομουν ή δεν εβρισκα αυτια ν' ακουσουν.
Γιατι οταν ημουν μικρος ηθελα να ακουσω αλλα δεν μπορουσα να βρω καποιον να μιλησει.
Γιατι οταν γνωριζω πιο πολλα με βοηθαει να γινω πιο ανθρωπινος και να κατανοησω καλυτερα το κοσμο που ζουμε.
Με τα πολλα ο διαβολός μου κουραστηκε να με σιγοψινει, και εφυγε καταριοντας με...

Και για να γυρισω πισω στο Γαβρα αντιγραφω απο τον Ardalion
"...δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί η Ιερά Σύνοδος στον 21ο αιώνα θα πρέπει να ταυτιστεί με σκοτεινά κομμάτια της ιστορίας. Ή να απολογηθεί για εγκόσμιες πρακτικές που απάδουν του μηνύματος της Βασιλείας του Θεού, και της γενικότερης εκκλησιαστικής προοπτικής που δεν ταυτίζεται με ιστορικές δομές αλλά τις μεταμορφώνει ή, καλύτερα, τις υπερβαίνει. Για να μας πάει κάπου αλλού, εν τέλει, η Εκκλησία. Και να μας κάνει ελαφρύτερους. Χωρίς ιδεολογικά φορτία. Και κυρίως, χωρίς ψυχαναγκασμούς για λάθη τα οποία υποκριτικά αρνείται να τα δει και να τα καταγγείλει. Γιατί ο φανατισμός είναι λάθος και παθολογία… "

Ταδε εφη Κωστας Γαβρας

«Βρίσκω πολύ λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα, μια χώρα που είναι και μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτό που συνέβη: το να υποκύψει δηλαδή η Πολιτεία στις πιέσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας και να προβεί σε αυτήν την πράξη παρέμβασης σ' ένα φίλμ που αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα. Ο,τι απεικονίζεται σε αυτό το μικρό φίλμ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Αναφέρεται στις καταστροφές που έχει υποστεί ανά τους αιώνες το μνημείο, από τους ανθρώπους. Οι πρώτοι χριστιανοί έκαναν αρκετές καταστροφές στα μνημεία και στα γλυπτά για διάφορους λόγους, ορισμένες φορές επειδή απλώς τους είχε σκανδαλίσει η γύμνια των αγαλμάτων.

Η ιδέα του φιλμ ήταν να διατρέξουμε τις καταστροφές που έχει υποστεί το μνημείο από το ανθρώπινο χέρι για να φτάσουμε και στη μέγιστη καταστροφική πράξη του Ελγιν. Τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε, άλλωστε, το μνημείο ήταν από τους ανθρώπους. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι καταστροφικές παρεμβάσεις ίσως η Ακρόπολη να είχε παραμείνει όπως ήταν στην εποχή του Περικλή, πριν από 2.500 χρόνια. Οσο για τις αντιδράσεις των εκπροσώπων της Εκκλησίας, δεν με ξαφνιάζουν. Η Εκκλησία αρνείται πάντοτε την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της. Νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε ξεφύγει απ' όλες αυτές τις μικρότητες... Λυπάμαι πολύ!»

O σκηνοθέτης έκανε λόγο για πρακτικές Σοβιετικής Ένωσης και ζήτησε την απόσυρση του ονόματός του: «Μπορεί τα δικαιώματα να ανήκουν στο ελληνικό Δημόσιο, που μου ανέθεσε την παραγωγή του φιλμ, αλλά μετά την περικοπή δεν είναι πια το δικό μου φιλμ».

Ιστοριες που ακουσα, Part I

Ο ΠΡΩΗΝ

Σαββατο βραδυ...
Τον γνωρισα σε ενα bar, μιλησαμε, γελασαμε, και αποφασισαμε να ξοδεψουμε το βραδυ μαζι.
Ηταν , γλυκος και εξυπνος και αστειος.
Το σπιτι του ειχε μια υπεροχη θεα απο τα τεραστια παραθυρα του σαλονιου, ο ωκεανος, τα φωτα της πολης, τα φωτα απο τα καραβια που πηγαινο-ερχονταν.
Κοιμηθηκαμε μαζι, περασαμε μια ωραια βραδια και οταν ξυπνησα το πρωί της Κυριακης σκεφτηκα οτι.. ισως... επρεπε να ξαναβρεθουμε... ισως αυτος να ειναι... αυτος που περιμενα τοσο καιρο...
Καθως πιναμε τον πρωϊνο καφε καποιος μπηκε στο σπιτι, ειχε κλειδια...
Να σου συστησω τον πρωην μου, μου ειπε, μενει απεναντι.
Ο πρωην με χαιρετισε με ενα χαμογελο Τζιοκοντας, και μετα απο λιγο αποφασισα να γυρισω σπιτι.
Οταν ειδα το αυτοκινητο μου που ηταν αραγμενο εξω απο το γκαραζ του σπιτιου του, εμεινα αναυδος.
Καποιος ειχε χαραξει με κατσαβιδι ή κλειδια, πινακες Πικασο στο αυτοκινητο μου.
Ω!!! το αυτοκινητο μου ειχε καταστραφει... Ζημια χιλιαδων δολλαριων...
Ολη η καλη βραδια που ειχα εξανεμιστηκε πουφ!!! εσκασε σαν σαπουνοφουσκα.
Και σαν μην εφτανε αυτο, τωρα επρεπε να γυρισω στο σπιτι, οπου φιλοξενουσα την μητερα μου και τον πατερα μου, που ειχαν ερθει να με επισκεφτουν εκεινη την εβδομαδα...

Τον ξαναειδα παλι μετα απο καιρο, στο ιδιο μπαρ που ειχαμε πρωτοσυναντηθει.
Ειχε προβληματα με τον πρωην του. Ο πρωην του δεν ηθελε να τον αφησει γιατι ειχε συνηθισει στα λεφτα του.
Με ρωτησε αν ηθελα να ξαναβρεθουμε.
Λυπαμαι για οτι εγινε με το αυτοκινητο σου, μου ειπε.
Και εγω λυπαμαι του ειπα χαμογελοντας.
Παρ' ολο οτι ηθελα να τον ξαναδω, αρνηθηκα...


ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Ηταν λιγο μετα τα μεσανυχτα.
Ειχα γυρισει αργα απο τη δουλια και δεν ειχα ορεξη για υπνο.
Αρχισα να ψαχνω τα καναλια με τις ταινιες, μπας και βρω τιποτα καλο να δω για ενα -δυο ωρες.
Φανταζομαι οτι θα ειδε το φως στο διαμερισμα μου και μου χτυπησε την πορτα.
Οταν ανοιξα την πορτα, ειδα τον τυπο που μενει στην ακρη του διαδρομου.
Φοβερα αδυνατος, με δυσκολια μπορουσε να μιλησει.
Σε παρακαλω, ειπε, δεν αισθανομαι καλα, εχω AIDS και με εχει πιασει ενας φοβος οτι θα πεθανω... Μπορεις να ερθεις για λιγο στο διαμερισμα μου;;; Απλα καθησε στο σαλονι κι' εγω θα παω στο υπνοδωματιο να προσπαθησω να κοιμηθω. Θελω να ειναι καποιος τριγυρω... φοβαμαι... δεν θελω να πεθανω μονος...
Δεχτηκα.
Μιλησαμε για λιγο πριν παει για υπνο...
Τον ρωτησα που ειναι ο φιλος του, και μου ειπε οτι τριγυρναει στα μπαρ.
Τον ρωτησα αν η οικογενεια του ξερει για την κατασταση του.
Μου ειπε οτι η οικογενεια του τον εχει ξεγραψει απο τοτε που τους ειπε οτι ειναι γκεϊ, μαλιστα η μανα του, τού ειχε πει οτι ευχεται να καει στη κολαση...
Δεν πεθανε εκεινο το βραδυ. Πεθανε μετα απο πεντε ημερες.
Πρωτα ηρθε ο φιλος του, σηκωσε οτι μπορουσε απο το διαμερισμα και εξαφανιστηκε.
Μετα ηρθε η οικογενεια του, πηραν ολα τα επιπλα, το αυτοκινητο του, οτι υπηρχε, και εφυγαν.
Εμεινα μονο εγω... να θυμαμαι ξανα και ξανα την αδυνατη φωνη του...
"Σε παρακαλω... φοβαμαι... δεν θελω να πεθανω μονος..."


ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ

Μου τηλεφωνησε να μου πει συγνωμη που δεν ηρθε στο πρωϊνο ραντεβου μας.
Ειχαμε σχεδιασει μια εκδρομη στα βουνα και δεν εμφανιστηκε.
Ημουν εξω φρενων.
"Ηρεμησε" ειπε... "αμα ακουσεις τι εγινε εχθες το βραδυ... δεν θα σε πειραξει καθολου που δεν καναμε την εκδρομη..."
Τον αφησα να συνεχισει.
"Θυμασαι... οτι σου ειπα... οτι θα ηθελα χθες να πηγαινα σ' ενα leather bar; "
"Ναι το θυμαμαι, και 'συ θυμασαι που σου ειπα οτι... ειτε βρεις τον πριγκηπα ειτε οχι, να εισαι εδω στο σπιτι μου, στις εφτα το πρωϊ;;;"
"Ναι... το θυμαμαι... αλλα... ακου τι εγινε... Πηγα στο leather bar, οπου... γνωρισα ΤΟΝ παιδαρο, ΤΟΝ κουκλο. Ολα πηγαιναν θαυμασια... ακριβως οπως τα ηθελα... Με ρωτησε αν μου αρεσει να με δενουν, και φυσικα ειπα ναι!!! Με ρωτησε αν μου αρεσουν οι χειροπεδες, αν μ' αρεσει εκεινο και τ' αλλο, ολα αυτα τελος παντων που ξερεις οτι μου αρεσουν... Ειχα παθει την πλακα μου... Ο παιδαρος ηταν οτι ονειρευομουν, και οταν μετα απο δυο-τρια ποτα, μού ζητησε να παμε σπιτι του, φυσικα και δεχτηκα!!! Πετουσα στους εφτα ουρανους. Στο παρκινγκ με ρωτησε... αν θα ηθελα να με δεσει και να με φιμωσει στην πισω θεση του αυτοκινητου του, και μετα να οδηγουσε για το σπιτι του. Κατι σαν να με ειχε απαγαγει... Η ιδεα μου φανηκε καταπληκτικη!!! Με φιμωσε και με εδεσε στην πισω θεση του αυτοκινητου και αρχισε να οδηγει προς το σπιτι του... αλλα... εκανε ενα λαθος... ενα πολυ μεγαλο λαθος... "
"Τι λαθος;;; τι εγινε;;;"
"Στη διαδρομη προς το σπιτι του, εκανε το λαθος να περασει μεσα απο το Cheesman Park... "
"Απ οτι ξερω δεν επιτρεπεται η διελευση μεσω του παρκου μετα τις δεκα το βραδυ..."
"Ναι... αυτο ηταν το μεγαλο λαθος... Καθως οδηγουσε μεσα στους δρομους του παρκου μας σταματησε ενα στυνομικο... "
Ηδη... ειχα αρχισει να πεθαινω στα γελια...
"Ο αστυνομικος εσκυψε στη πορτα, και αρχισε να ρωταει τον Steve, ετσι ελεγαν τον παιδαρο, αν ηξερε οτι ειναι παρανομη η κυκλοφορια μεσω του παρκου μετα τις δεκα... αλλα δεν τελειωσε την ερωτηση του... Με ειδε να τον κυταζω με γουρλομενα ματια φιμωμενος και δεμενος στη πισω θεση, και πριν τελειωσει την ερωτηση του, ειχε ηδη βγαλει το πιστολι του και ουρλιαξε στον Steve να βγει απ' το αυτοκινητο και να ξαπλωσει κατω με τα χερια στην πλατη. Με το ενα χερι στο πιστολι, και με το αλλο στον ασυρματο, καλεσε για βοηθεια και σε λιγο ηρθαν αλλα δυο αστυνομικα αυτοκινητα. Ο Steve φωναζε "κανετε λαθος- κανετε λαθος..." καθως ο αστυνομικος του περναγε τις χειροπεδες και του ελεγε "you have the right to remain silent..." Τι να σου πω... περασαμε μια νυχτα στο τμημα, που δεν προκειται να την ξεχασω ποτε... αλλα ουτε και οι αστυνομικοι θα την ξεχασουν..."

Καλιφορνια ωρα μηδεν...

Παει τωρα πανω απο ενα χρονο που ανεφερα σε ελληνες φιλους για ολες τις αλλαγες που συμβαινουν εδω. Η Καλιφορνια ειναι η ογδοη μεγαλυτερη οικονομια σε ολο το κοσμο, αλλα τα πραγματα πανε απο το κακο στο χειροτερο. Πριν λιγες μερες η πολιτεια εστειλε ραβασακι σε 17.000 καθηγητες λεγοντας τους οτι οταν ερθει το φθινοπωρο και αρχισουν τα σχολεια, να μεινουν στο σπιτι τους γιατι η πολιτεια δεν εχει λεφτα να τους πληρωσει. Επισης πριν δυο μερες ανακοινωσαν οτι θα αφησουν ελευθερους πανω απο 20.000 φυλακισμενους, θα ανακληθει η ποινη τους, γιατι η πολιτεια δεν εχει λεφτα. Ο κοσμος χανει τη δουλια του και τα σπιτια του με απιστευτο ρυθμο.
Και σαν μην εφταναν τα περι οικονομιας, εχουμε και ολα τα προβληματα με την αλλαγη του καιρου. Το ποσιμο νερο λιγοστευει ολο και πιο πολυ μερα με τη μερα, και σημερα ανακοινωσαν οτι υπολογιζουν οτι τα επομενα χρονια η παραγωγη φρουτων και αλλων καρπων θα παει 50 % κατω, λογω global warming. Συμφωνα με τις μελετες που εγιναν απο το University of California Davis και οι οποιες θα δημοσιευτουν σημερα, ο κρυος καιρος που βοηθαει στη παραγωγη μηλων, κερασιων, αχλαδιων, κλπ, εχει μειωθει τοσο, ωστε απ ολη τη τεραστια Κεντρικη Κοιλαδα της Καλιφορνιας, μονο το 4% της κοιλαδας εχει το καταληλο κλιμα για φρουτα και καρπους.
Ενας απο τους κυριους λογους τού γιατι η πλειοψηφια εδω δεν δινει δεκαρακι για ολες αυτες τις φοβερες αλλαγες, ειναι ενα περιεργο μιγμα συντηρητισμου και θρησκευτικοτητας. Οι συντηρητικοι πιστευουν οτι η αλλαγη καιρου δεν ειναι τιποτα αλλο παρα φαντασιες και παραμυθια των φιλελευθερων, και απο πανω καπακι ερχεται και η θρησκευτικοτητα του κοσμου, που σου πετανε στη μουρη οτι δεν τους ενδιαφερει διοτι, ουτως ή αλλως καποτε θα ερθει το τελος του κοσμου, οπως λεει η Ιερα Γραφη, αλλα... αυτοι δεν φοβουνται γιατι θα τους παρει ο Χριστος στο παραδεισο...
Τωρα... τι σχεση εχει ο παραδεισος με την μολυνση του περιβαλλοντος ακομα δεν το εχω καταλαβει...
Δηλαδη αν οι χριστιανοι ενδιαφερθουν για το περιβαλλον δεν θα πανε στον παραδεισο; ή μηπως φοβουνται οτι αν σωσουν τον πλανητη δεν θα ερθει το τελος του κοσμου;;;
Αχχ... καημενε πλανητη μας τι εχεις να τραβηξεις ακομα.

Τρια πουλακια καθονται.... ή... "ξυπνα καημενη Αναστασιά και μη βαρια κοιμασαι"

Διαβαζω απο διαφορες ιστοσελιδες για την καυση των νεκρων...

"...Η ελεύθερη επιλογή κάθε πολίτη στην καύση ή μη, μετά θάνατον, αποτελεί..."

Τι σημαινει αυτο το "μετα Θανατον";;; Γιατι υπαρχει και ζητημα καυσης εν ζωη;;;

"...Το θέμα έχει εξαντληθεί. Έχει προβληματίσει, συζητηθεί, αναλυθεί από κάθε πλευρά. Φιλοσοφική (sic), κοινωνική, ιδεολογική, οικονομική, περιβαλλοντική και πρακτική..."

Το μονο που εχει εξαντληθει ειναι η υπομονη μου, γιατι... δεν μπορω αλλο ν' ακουω αηδιες και σαχλαμαρες...
Και συνεχιζω να διαβαζω...

"...Εαν η οικογενεια του αποθανοντος δεν ανανεωσει τη μισθωση της εκτασης του ταφου , τα οστα τοποθετουνται μετα απο τρια χρονια στο οστεοφυλακιο, διοτι η καυση των νεκρων δεν επιτρεπεται απο την Ελληνορθοξη (sic) εκκλησια..."

Με λιγα λογια... οχι μονο εχετε τρελλαθει, αλλα ειστε και ψευτες!!!
Αν αυτα που λετε ειν' αληθεια, τοτε... που ειναι τα εκατομυρια κασελακια με τα οστα εκατομυριων νεκρων;;; Τι εγιναν;;; Που χαθηκαν, που πηγαν;;;
Και τωρα φιλε αναγνωστη ας παιξουμε το παιχνιδι... "Που πηγαν τα εκατομυρια κασελακια με τα οστα των νεκρων;;;" Οποιος βρει τη σωστη απαντηση, η αρχιεπισκοπη θα του πληρωσει την ταφη, μαρμαρινο ταφο, στεφανια, λουλουδια, τα παντα!!!

"Που πηγαν τα εκατομυρια κασελακια με τα οστα των νεκρων;;;"

Α. Γιναν... "ελιά στα Σάλωνα και κλήμα στη Βελίτσα".
Β. Πηραν το τραινο για να πανε στου Μποκαρη στη Κηφισια.
Γ. Τα στειλανε για διακοπες στη Μυκονο, με το προγραμμα "Διακοπες για ολους" κατω απο την αιγιδα του υπουργειου πολιτισμου σε συνεργασια με την αρχιεπισκοπη.
Δ. Τα πουλησαν για να βγαλουν λεφτα που χρειαζονταν για να χτισουν και αλλα οστεοφυλακια.
Ε. Τα εδωσαν σε ενα εργαστηριο, στη Κινα φυσικα, για να φτιαξουν μπερλοκ κλειδοθηκες για τους επομενους Ολυμπιακους Αγωνες που θα γινουν στη Νεα Ολυμπιακη Μονη Πεντελης.
ΣΤ. Τα χρησιμοποιησαν για να χτισουν τη γεφυρα Ριου -Αντιριου λογω ελειψης οικοδομικων υλικων.
Ζ. Τα καψανε οι Γερμανοι στην κατοχη.
Η. Μεταναστευσαν στην Αυστραλια, γιατι οι τιμες για τα κασελακια στα ελληνικα οστεοφυλακια ειχαν γινει φωτια.
Θ. Τα εφαγε η μαρμαγκα.
Ι. Τα κονιορτοποιησε η αρχιεπισκοπη και τα εδωσε στο χημειο του κρατους οπου... εμβριθεις επιστημονες, με ελληνο-χριστιανικη παραδοση, θα τα μετατρεψουν σε κατι σαν μαγικη λουκουμοσκονη, που οταν την πετανε στους γκεϊ θα τους κανει ετερο.

Απαντηστε εδω ή στειλτε την σωστη απαντηση στην παρακατω ιστοσελιδα.

www.pou_pigan_ta_ekatomiria_kaselakia/miracolo/gr

Πετραδακι-πετραδακι...

Πετραδακι-πετραδακι...
Σιγα-σιγα με τις θυσιες και του αγωνες ολων, ολα θα βρουν το δρομο τους.
Πετραδακι-πετραδακι...

Πως αλλαζουν οι καιροι...

Μια φορα κι' ενα καιρο...
Οι αστυνομικες αρχες ηταν τοσο αδικες, σκληρες κι' απανθρωπες απεναντι στους γκεϊ.
Σιγα-σιγα ομως και μετα απο αγωνες και προσπαθειες, τα πραγματα αλλαζουν.
Τα τελευταια εικοσι χρονια εχω δει μεγαλη αλλαγη, προς το καλυτερο, στις αστυνομικες αρχες στην Αμερικη.
Μετα απο χρονια επιτελους καταλαβαν οτι οι γκεϊ... δεν βιαζουν γυναικες, δεν βασανιζουν παιδια, οτι η σεξουαλικοτητα τους δεν τους κανει εγκληματιες.
Οι γκεϊ γειτονιες ειναι παντα πιο ασφαλεις, πιο καθαρες, πιο ανθρωπινες.
Και ετσι οταν εφτασα στο σημειο να δω για πρωτη φορα τις αστυνομικες αρχες να παρελαυνουν στη Gay Pride, συγκινηθηκα.
Το χειροκροτημα που ελαβαν οι αστυνομικες αρχες, δεν ελαβε καμια αλλη ομαδα.
Πως αλλαζουν οι καιροι...

Οι φωτογραφιες ειναι απο τη Gay Pride στο San Diego, California.

I left my heart in.... Oregon

Περασα και απο το San Francisco αλλα αφησα την καρδια μου στο Oregon...

Τελη δεκαετιας 70- αρχες δεκαετιας 80 στην Αθηνα

Απο του "Αλεκου" στο Κολωνακι, στη πλατεια Κοτζια, στο Πεδιο του Αρεως, στα "Ζωδια, στην Κωνσταντινουπολεως, στον εθνικο κηπο, στο "Mad", στο Ζαππειο, στο "Alexander", στις στηλες του Ολυμπιου Διος, στην Ομονοια, στο "Graffiti", στην Πλατεια Βικτωριας, στα τζουρα του ηλεκτρικου στο Θησειο, στα Λιμανακια, στο παρκο του Θησειου, στο Μοναστηρακι, στα τζουρα του ηλεκτρικου του Πειραια, στο παρκο στο Γκαζι, κλπ, κλπ, κλπ... Το προγραμμα αλλαζε καθημερινα...
Τα τελη του 70 και οι αρχες του 80 ηταν κατι το διαφορετικο... τα χρονια εκεινα κατεχουν ενα μεγαλο μερος απο την καρδια μου και συμφωνω απολυτα με τον Γιαννη Νένε και το Νικο Μυλωνα στην συνεντευξη που εδωσαν στο 10% την ατμοσφαιρα εκεινων των χρονων ειναι σχεδον αδυνατο να την ξαναζησεις...

Λυπαμαι...

Χωρις σχολια...

Φωτογραφιες αστεγων στην Καλιφορνια.

Video for the song "The game of silence" by Giannis Palamidas. Photos were taken in California during 2007-2008

VOZ DEL QUE CLAMA EN EL DESIERTO Part II

Τελευταια διαβαζω σε διαφορες Ελληνικες ιστοσελιδες για την απανθρωπια μερικων να αφηνουν ζωα να πεθανουν στην ακρη του δρομου, οταν τα χτυπησουν ( ελπιζω κατα λαθος... ) με το αυτοκινητο τους.
Δυστυχως... δεν ειναι μοναχα Ελληνικο αυτο το φαινομενο.
Οι φωτογραφιες ειναι απο ενα ταξιδι στη Βορειο Καλιφορνια.
Εγω κι' ο φιλος μου σταματησαμε μηπως μπορουσαμε να βοηθησουμε, αλλα δυστυχως ηταν ηδη πολυ αργα...
Σε πιανει ενα δεος οταν βλεπεις αυτα τα πανεμορφα πλασματα, νεκρα στην ακρη του δρομου.
Ειναι τοσο διαφορετικο το να διαβαζεις μεσα απο εφημεριδες ή ιστοσελιδες, απ' οτι να το δεις με τα ιδια σου τα ματια.
Οι φωτογραφιες ειναι ισως σοκαριστικες, αλλα αν η αληθεια σοκαρει ειναι επειδη το διαλεξαμε.
Αν δεν υπηρχαν ατομα που δεν δινουν δεκαρα για το περιβαλον που ζουν, δεν θα υπηρχαν και φωτογραφιες που να σοκαρουν και να σε κανουν να κλαψεις.
Ελλαδα-Αμερικη... δεν εχει σημασια...
Φωνη βοωντος εν τη ερημω.

KS
California, July 3, 2009

Στερνη μου γνωση... ή αλλιως... no tengo dinero

Πριν αρκετο καιρο, γυριζοντας τριγυρω στο Palm Springs, ρωτουσα γκεϊ ατομα ποιον θα ψηφισουν για κυβερνητη της Καλιφορνιας. Ο Αρνολντ Σβαρτσενεγκερ ειχε βαλει υποψηφιοτητα και μου φαινοταν αδιανοητο οτι θα υπηρχαν γκεϊ που θα τον ψηφιζαν, αλλα εκανα λαθος...
Το τι ακουσαν τ' αυτια μου δεν λεγεται... "Θα ψηφισω Αρνολντ γιατι ειναι παιδαρος με μουσκλια" " Θα ψηφισω Αρνολντ γιατι ειναι ομορφος και πλουσιος"
Απιστευτα πραγματα... δεν πιστευα στ' αυτια μου.
Τωρα ομως αυτοι που δεν πιστευουν στ' αυτια τους ειναι αυτοι που ψηφισαν τον Αρνολντ...
Η Καλιφορνια τα παει πολυ ασχημα οικονομικα, και ετσι εχουν αρχισει περικοπες κονδυλιων.
Μερικες περικοπες αφορουν φυσικα και τη γκεϊ κοινοτητα και μαλιστα ατομα με ειδικες αναγκες οπως ατομα που ειναι HIV+
Λυπαμαι και αγανακτω οταν βλεπω ατομα που χρειαζονται κατανοηση και υποστηριξη να υποφερουν καθε μερα και πιο πολυ.
Κι' αναρωτιεμαι... τα μουσκλια και η παληκαρια του Αρνολντ αν λενε πια τιποτα στο κοσμο που τον ψηφισε.

ΥΓ Οι φωτογραφιες ειναι απο διαδηλωτες στο Palm Springs εναντια στις περικοπες κονδυλιων για ατομα που εχουν AIDS ή ειναι HIV+







KS
California, July 3, 2009

VOZ DEL QUE CLAMA EN EL DEZIERTO Part I

Και τωρα...

Τωρα ακουω και βλεπω τα της Αθηνας - και της Ελλαδας - απο μακρια.
Ποσα χρονια τωρα, μακρια απο τα χωματα οπου γεννηθηκα.
Μακρια απο συγγενεις και παιδικους φιλους, μακρια απο την γειτονια που μεγαλωσα, η οποια φυσικα εχει αλλαξει τοσο, ωστε να γινει αγνωριστη.
Η Αθηνα που γνωριζα πεθανε. Τη θεση της εχει παρει μια καινουργια Αθηνα.
Και δυστυχως η καινουργια Αθηνα δεν εχει αυλες με τριανταφυλλα και γιασεμι.
Η καινουργια Αθηνα δεν εχει καρδια, δεν εχει παθος, δεν εχει συμπονια, δεν εχει τιποτα που να θυμιζει την παλια Αθηνα που ηξερα.

Η καινουργια Αθηνα ειναι γεματη φασαρια, βρωμια και σκουπιδια.
Μεχρι και ο καιρος αλλαξε.
Ο γλυκος Αττικος καιρος βαρεθηκε κι' αυτος μετα απο χρονια, και αρπαξε τις βαλιτσες του κι' εφυγε.
Παρ' ολα αυτα κατι εμεινε το ιδιο, εδω και χρονια, δεν αλλαξε καθολου...
Αυτος ο "ωχ-αδερφισμος" εμεινε ο ιδιος οπως ηταν παντα.
"Ωχ αδερφε... δεν βαριεσαι τωρα;"
"Αφου ξερεις πως ειναι τα πραγματα εδω, δεν μπορουμε να τα αλλαξουμε τωρα" "Ε... εμεις ετσι εχουμε μαθει, τι να κανουμε;"

Στην τελευταια επισκεψη μου στην Αθηνα ειδα βρωμικα νοσοκομεια με αναιδεστατους γιατρους που νομιζαν οτι ειναι παντογνωστες.

Ειδα εφοριακους που καθως καπνιζαν πισω απο το τζαμι του ταμειου, να ουρλιαζουν στο κοινο οτι απαγορευται το καπνισμα (!!!)

Ειδα νεους "επαγγελματιες" να συμπεριφερονται σε ηλικιωμενους λες και ειναι σκουπιδια - "που πας κυρα μου; που πας;;; σου εχει στριψει εντελως;;;"
Μερικες φορες δεν χρειαζεται κανεις ουτε καν να κανει ενα ταξιδι στην σημερινη Ελλαδα για να παρει μια γευση απο την αγενεια και την τρελλα που δερνει μερικους νεοελληνες.
Πριν λιγο καιρο η μητερα μου επρεπε να νοσηλευθει σε καποιο νοσοκομειο των Αθηνων ενω εγω ημουν στην Αμερικη. Πηρα τηλεφωνο το νοσοκομειο και ειπα στον τηλεφωνητη που απαντησε: "Καλη σας μερα. Εμαθα οτι εχουν φερει την μητερα μου στο νοσοκομειο σας. Σας τηλεφωνω απο Αμερικη, μηπως μπορειτε σας παρακαλω να με συνδεσετε με το δωματιο της μητερας μου; " Η απαντηση που πηρα με αφησε στην κυριολεξια αφωνο : " Δεν ντρεπεσαι ρε;;; Να μου λες οτι τηλεφωνας απο Αμερικη ενω εγω ακουω καθαρα τη φωνη σου λες και εισαι στο διπλανο δωματιο;;; Σαν δεν ντρεπεσαι... σαν δεν ντρεπεσαι..." και... εκλεισε με βροντο το ακουστικο...
Ειναι ολοι οι νεοελληνες τρελλοι και απανθρωποι;;;
Οχι... ευτυχως οχι. Υπαρχουν νεοελληνες τριγυρω, που ακομα χαμογελουν, που ακομα εχουν αυτια για να ακουνε, που ακομα εχουν καρδια με αισθηματα, που ακομα εχουν μυαλο που σκεφτεται.
Ειναι αυτοι οι λιγοστοι που φοβουνται οτι οταν μιλησουν η φωνη τους θα ειναι φωνη βοωντος εν τη ερημω (voz del que clama en el desierto)

KS
California, July 2, 2009