Οταν η λογικη φευγει απ το παραθυρο...

Πολλες φορες γινομαι εξω φρενων οταν ακουω ή βλεπω πραγματα που προσβαλουν την αξιοπρεπεια και την λογικη του κοσμου.
Ενα απο αυτα ειναι και η περιβοητη απαντηση ευσεβων ιερεων ή "εμβρυθων" θεολογων, στην ερωτηση "γιατι ο θεος αφηνει να γινονται τοσα ασχημα πραγματα, γιατι υποφερω ετσι;"
Και μπαμ! να η απαντηση ετοιμη... "κουραγιο, ο Θεος δοκιμαζει την πιστη σου"
Και πιστευει, δυστυχως, ο περισσοτερος κοσμος, οτι ετσι ειναι, και πηγαινει πιο συχνα στην εκκλησια, και προσευχεται πιο συχνα, για να δειξει, οτι παρ ολο οτι τον δοκιμαζει ο Θεος, αυτος εχει μεγαλη και ακλονητη πιστη.
Το παραπανω δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ενα κλασικο παραδειγμα οτι, οταν η θρησκεια μπαινει στο σπιτι απο την πορτα, η λογικη φευγει -πολυ γρηγορα- απο το παραθυρο.
Ετσι κι εγω με τη σειρα μου, θα ηθελα να ρωτησω τους ιερεις και τους πανσοφους θεολογους, πως γινεται και "τυχαινει", ο θεος να δοκιμαζει πιο πολυ τους φτωχους, απ οτι τους πλουσιους;
Διοτι οι πλειοψηφια αυτων που χανουν την δουλια τους, ειναι φτωχοι.
Ολοι εκεινοι που με δυσκολια εχουν να βαλουν φαγητο στο σπιτι τους, ειναι φτωχοι.
Ολοι εκεινοι που εχασαν σπιτια και αυτοκινητα, ειναι φτωχοι.
Ολοι οσοι κοιμουνται στα παγκακια ή στα πεζοδρομια, ειναι φτωχοι.
Ολοι οσοι τρελαινονται απο την πεινα και τη μιζερια, ειναι φτωχοι.
Οταν λοιπον λεμε ο Θεος δοκιμαζει την πιστη των ανθρωπων, δοκιμαζει μονο την πιστη των φτωχων;
Οι πλουσιοι ειναι "φιλαρακια" του Θεου και δεν δοκιμαζεται η πιστη τους;
Τωρα βεβαια καποιος μπορει να πει οτι... "μα τι λες τωρα, και οι πλουσιοι εχουν δυσκολιες, μπορει η υγεια τους να μην ειναι καλη, μπορει να χασουν ενα αγαπημενο προσωπο, μπορει αυτο και το αλλο..."
Συμφωνω αλλα ολα αυτα συμβαινουν και στους φτωχους.
Και οι φτωχοι δεν εχουν καλη υγεια, και οι φτωχοι χανουν αγαπημενους, και αυτο και το αλλο, αλλα απ' οτι φαινεται ειναι μονο οι φτωχοι που παντα θα δοκιμαζονται εκατονταπλασια απ οτι οι πλουσιοι.
Εκει σφηνωμενοι στη μιζερια και στη φτωχια, και με το μυαλο κουτσουρεμενο, γιατι οι πανω δεν θελουν τους κατω να σκεφτονται...
Καποτε την ειχα αφησει και εγω τη θρησκεια να μπει στο σπιτι.
Της ειχα ανοιξει διαπλατα την πορτα να περασει μεσα.
Αλλα δεν περασε πολυς καιρος και αισθανομουν φριχτα μονος μου, γιατι μετα την επισκεψη της θρησκειας, η λογικη ειχε φυγει τρεχατη απ το παραθυρο.
Μετα απ ολα αυτα τα χρονια, προτιμω να κανω παρεα με τη λογικη παρα να ξοδευω το χρονο μου στην εκκλησια, αναβωντας κερακια και να σιγοψυθιριζω μεσα μου κατι που να ακουγεται σαν... "σφαξε με αγα μου ν' αγιασω".

ΥΓ Το υστερογραφο αυτο γραφεται μετα απο σχολιο του φιλου blogger Bear (ευχαριστω), μεσω του οποιου μαθαινω οτι ενα οροθετικο παιδι 9 ετων το εδιωξαν απο το Παπαφειο Κεντρο Παιδικης Μεριμνας με την δικαιολογια οτι... 
"το παιδί έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και ως εκ τούτου σύμφωνα με τον Κανονισμό Λειτουργίας του ιδρύματος δεν μπορεί να φιλοξενηθεί εκεί, διότι το Παπάφειο περιθάλπτει μόνο υγιή παιδιά!"
Αλλο ενα απιστευτα απανθρωπο παραδειγμα για το ποσο ενδιαφερεται η Εκκλησια για μερικους. 
Παρακαλω διαβαστε το σχετικο αρθρο ΕΔΩ  
Τα ονοματα των μελων του διοικητικου συμβουλιου του Παπαφειου Ιδρυματος μπορειτε να τα δειτε ΕΔΩ σε περιπτωση που καποιος θα ηθελε περισσοτερες εξηγησεις επι του θεματος. 
Το μονο που εχω να προσθεσω ειναι... ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ.