"Ευλογημενο" outing...

Ημουν φοιτητης στη Θεολογικη σχολη του Πανεπιστημιου Αθηνων εκεινα τα χρονια.
Ηταν αρχες της δεκατετιας του 80.
Το δικο μου ετος ηταν πολυ ξενεροτο, μεχρι εμετικο θα ελεγα.
Ευτυχως βρηκα μια εναλλακτικη, και ετσι ετυχε να κανω παρεα με ατομα του προηγουμενου ετους, που ειχε πολυ καλυτερα παιδια.
Εκει μια ολοκληρη παρεα απο gay και straight, αγορια και κοριτσια, που ολοι μας τα πηγαιναμε μια χαρα.
Κανενας δεν πειραζε κανενα στην παρεα, ή μαλλον ολοι πειραζαμε ο ενας τον αλλο, κατω απο ενα πολυ αγαθο και εντελως αδερφικο τροπο.
Μερικοι απο εμας στην παρεα μας εκεινο τον καιρο, πηγαιναμε στο bar του Αλεκου στο Κολωνακι, αλλα ποτε δεν κατηγορησαμε αλλους, που ενω ηταν gay δεν ηθελαν να πανε σε gay bar, οπως και εκεινοι ποτε δεν μας κατηγορησαν οτι πηγαιναμε σε gay bar.
Ενα απο τα παιδια της παρεας ηταν και ο Χ.
Ο Χ δεν ηταν gay, αλλα δεν ειχε κανενα προβλημα με gay ατομα, και ηταν ενας ανθρωπος που σχεδον μονιμα ηταν με το χαμογελο στα χειλη, και αν ησουν σε "κακη φαση" σε διπλαρωνε, και δεν ησυχαζε μεχρι να σε κανει να σκασει χαμογελο στα χειλη σου. Ηταν κατι σαν "ευλογια" να τον εχεις τριγυρω σου, να πεταει ασταματητα σαν το μελισακι κανοντας θορυβο, και να σε ξυπναει και να σου δωσει τη γλυκα του.
Ομως η ευτυχια δεν διαρκει πολυ, και πολλες φορες δεν φταιμε εμεις, αλλα οι αλλοι τριγυρω που καταστρεφουν την ευτυχια μας.
Και ετσι ακριβως εγινε και με τον Χ.
Ενα ανοιξιατικο πρωϊνο καθως βαδιζα σε ενα απο τους ατελειωτους διαδρομους της σχολης, ειδα τον Χ να προχωραει λες και ειχε στα ποδια σιδερενιες μπαλες δεμενες με αλυσιδες.
Το προσωπο του χλωμο και μια εκφραση απεραντης απογνωσης, ή κατι τετοιο καταλαβα...
Φανηκε σαν μην ηθελε να μου μιλησει.
Αν και βιαζομουν γιατι ειχα αργησει για το επομενο μαθημα, αλλαξα τα βηματα μου, μπηκα μπροστα του και του εκοψα το δρομο...
"Τι εγινε ρε;" του ειπα "σου σφαξανε τη μανα;"
Δεν μιλουσε...
"Τι εγνε ρε;;;" του ειπα και τον ταρακουνησα σπρωχνοντας τον στον ωμο.
Σηκωσε το κεφαλι του και με κοιταξε, και ηταν σαν με χτυπησε κεραυνος.
Ποτε δεν ειχα δει στο προσωπο του Χ τετοια εκφραση, γεματη πικρα και θλιψη.
"Θα σου πω αλλα... δεν θελω... " αρχισε να λεει και τον επιασαν τα κλαματα...
"Τι εγινε ρε; Τι εγινε;;;"
Και με τα πολλα, δεν πηγα στο μαθημα και βγηκαμε εξω απ την σχολη, να μην μας βλεπει και μας ακουει κανεις, ετσι ηθελε ο Χ, και αρχισε να μου λεει τι εγινε...
"Πριν λιγες μερες, ο ΧΧ ιερεας συμφοιτητης μας, με ρωτησε αν ηθελα να ερθει στο σπιτι μου να διαβασουμε μαζι για τις επομενες εξετασεις, και δεχτηκα... Ηρθε και την ωρα που διαβαζαμε καποιες  σημειωσεις πεταχτηκε επανω με αγκαλιασε και μου ζητησε... "
Μου ειπε τι του ζητησε ο ΧΧ ιερεας να κανει, κατι που ουτε καν το ειχα ποτε σκεφτει στη ζωη μου  μεχρι τοτε... Χρονια αργοτερα, θα μου θυμιζε κατι που μονο λεγεται σε bar του Los Angeles ή σε υπογεια Βερολινεζικα S&M bar.
"Σοκαριστικα τοσο πολυ που τον παρακαλεσα να μαζεψει τα βιβλια του και να φυγει.. " μου ειπε...
"Ε... ωραια... μεχρι εδω... δεν καταλαβα που ειναι το μεγαλο προβλημα"
Ο Χ αρχισε να κλαιει και καθως με δυσκολια μιλουσε, τον καταλαβα να λεει...
"Φανταζομαι οτι ο ΧΧ ιερεας φοβηθηκε οτι ισως να ελεγα κατι σε καποιον... και ετσι για να προλαβει ισως το "κακο που ειχε βαλει στο μυαλο του"... την επομενη ημερα ηρθε στη σχολη, και αρχισε να λεει σε διαφορα ατομα οτι ειμαι gay και του τα ερηξα... οτι και να πω κανενας δεν θα με πιστεψει... ολοι θα πιστεψουν εκεινον και κανενας εμενα..." και ξεσπασε σε λυγμους...

Ο Χ δεν ηταν ο μονος που την πληρωσε χωρις να φταιει.
Δυστυχως κι εγω περασα σχεδον τα ιδια, ή να μην πω χειροτερα...
Οπως φανταζομαι και αλλοι... πολλοι...  που ποτε δεν θα μαθουμε...
Και ετσι, σαν ενα update ενος παλιου post, ας πω οτι ο ηρωας του post, που μου εκανε και μενα τη ζωη κολαση ηταν κι αυτος ιερεας.
Για οσους εχουν ενα ακομη λεπτο για διαβασμα εδω το παλιο μου post.
Ιστοριες που ακουσα Part IV

ΥΓ  Δεν προκειται να κανω outing σε κανενα στη ζωη μου, γιατι ξερω πολυ καλα τι σημαινει πονος.
Αλλα μερικες φορες καλο ειναι να λεμε ενα-δυο κουβεντες. Ετσι για να μην ξεχναμε.
ΥΓ2 Το post χαρισμενο στον φιλο blogger  turigr