Εγω δεν μιλαω...
Δεν λεω λεξη...
Ακουω...
Και τι να πω μ' αυτα που ακουω;...
Κανονικα θα επρεπε να ουρλιαξω...
Αλλα προσπαθω να μην μιλησω, να μην πω λεξη...
"Καλα εσυ δεν ντρεπεσαι να πηγαινεις για κυνηγι με Mercedes SUV;"
"Οχι δεν ντρεπομαι, δικια μου ειναι η Mercedes και αμα γουσταρω την τραβαω στα χωραφια και χεστηκα αμα παθει τιποτα γιατι... λεφτα εχω και δεν με ενδιαφερει..."
"Σωπα ρε... τοσα λεφτα εχεις;"
"Ναι τοσα... και αν κλαταρει η Mercedes μετα θα βγω για κυνηγι με Porsche..."
"Οπα ρε!!! σιγα και θα πεσουν τα φτερα απο το κυνηγητικο καπελο σου..."
"Καλα εσυ νομιζεις οτι επειδη πηγαινοερχεσαι στο σπιτι τής ****** εχεις πιασει το παπα απ τα αρχιδια;"
"Λακη το Rolex σου ποσα καρατια ειναι;"
Και εγω περιμενα, και δεν μιλαγα...
Και τους αφησα να μιλουν...
Και να λενε... να λενε...
Μεχρι που κουραστηκαν...
Και εφυγαν...
Και εμεινα μονος...
Και μετα κοιταξα τον ουρανο και ειπα...
"Πατερα... ολοι για σενα μιλουσαν σημερα, και ελεγαν ποσο θα τους λειψεις..."
Ετσι περασε η ημερα της κηδειας του πατερα μου...
Ηταν αλλη μια μερα γεματη αισθηματα και οικογενειακες αξιες... οπως τοσες αλλες μερες...
22 comments:
Η κηδέια δεν είναι για όλους κηδεία, όπως είδες..
Το έχω δει και εγώ.. πρόσφατα..
Καλημέρα!
Δυστυχώς πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν τον πόνο του άλλου!
Συλλυπητήρια
Hfaistiwna,
εχεις δικιο, δεν το περιμενα ομως να στησουν πανυγηρι...
Καλησπερα
bear,
Σ ευχαριστω πολυ, αν και δεν ειναι προσφατο το γεγονος, αλλα δεν μπορω να το ξεχασω ευκολα... Οι συγγενεις να μετατρεπουν καποια τετοια στιγμη σε reality show... ντροπη... (και απο πανω να διατυμπανιζουν οικογενειακες αξιες και κουραφεξαλα...)
γι'αυτο πρεπει να γινονται ολα αυτα τα κοινωνικα σε πολυ κλειστο κυκλο , ο καθενας το χαβα του ......
off,
μερικοι "ανθρωποι" δεν προκειται να γινουν ανθρωποι ποτε...
δυστυχως μερικοι απ αυτους ειναι και οι συγγενεις μου...
φοβερες οικογενειες με φοβερες αξιες... πραγματικα τρομακτικες...
ε τώρα κι εσύ βρε Ephemeron...δεν καταλαβαίνεις την αξία και το μόχθο του ρόλεξ και της μερσέντες....όταν ο κόσμος είναι ανεγκέφαλος δε σέβεται τίποτα!
καλό βράδυ
Και λοιπόν;E allora?
απ οτι φαινεται εχει πεσει πολυ "ανεγκεφαλιαση" τελευταια... ιδιως στους συγγενεις μου...
(εχω ακουσει τα απιστευτα... οπως το περιφημο... "εμεις στο σπιτι μας εχουμε λεφτα και τρωμε, γι αυτο ειμαστε υπέρβαροι, δεν πεθαινουμε στη πεινα οπως οι αλλοι που δεν εχουν να φανε"... !!!)
Σκηνές απείρου κάλους!
Να τους χαίρεσαι....και εσύ τους δικούς σου και εμείς τους δικούς μας....γιατί υπάρχουν παντού. :(
κρίμα, αλλά είναι λίγοι αυτοί που ξεφεύγουν από την παγίδα. ευτυχώς να λες που δεν έγινες σαν αυτούς (δεν είναι δύσκολο...)
Δε μου βγάζει κανείς από το μυαλό , ότι το όλο τελετουργικό για τις κηδείες αποσκοπεί ακριβώς σε αυτό....Μέσα στην ιλαρότητα αυτών των περιστατικών να περνάει λίίίίγο πιο χαλαρά ο χαμός αγαπημένων προσώπων!
βρομιστερακι,
να τους χαιρομαι, τι να σου πρωτο-πω...
sCaTterBraiN,
εχεις δικιο... το ευκολο ειναι να παρεις το δρομο που πηραν και οι αλλοι...
ειναι φοβερο μερικες φορες να βλεπεις οτι η ζωη τους δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μια σειρα τραπεζικων συναλλαγων και επιδειξης... που τα σερβιρουν πασπαλισμενα με μεγαλα λογια...
northman,
εχω παει σε κηδειες οπου ανεφερθηκαν γκαφες ή αστειες ιστοριες για αυτον που εφυγε, ή κλπ, και ο κοσμος να γελαει με δακρυα στα ματια, το καταλαβαινω απολυτα, και λειτουργει σαν φαρμακο.
Αυτο που ετυχε σε μενα, δυστυχως, ηταν μια εκτενεστατη διαμαχη μεταξυ συγγενων για το ποιος ειναι πετυχημενος ή οχι, μεχρι που κοντεψαν να σκοτωθουν μεταξυ τους, μαλιστα σε καποια φαση οι γυναικες ειχαν αρχισει να τραβανε τους "πετυχημενους" αντρες τους γιατι τα αιματα ειχαν αναψει για τα καλα...
Οι κηδειες και οι γαμοι ειναι θεατρικες παραστασεις για τους αλλους
τους περαστικους που ηρθαν να πουν ενα " ζωη σε σας"
σε μια στιγμη που εχεις παθει ηκετρικο σοκ για την απουσια του, και δε ξερεις καν τι σημαινει ζωη καιεγω.
Εχω χασει και γω τον πατερα μου και τον κολητο μου ετσι ξαφνικα και ευτυχως δε θυμαμαι πια τις μαλακιες που συζητουσαν γυρω δε θυμαμαι
θυμαμαι μονο αυτους και τα 2 κενα που εχω μεσα μου και ποτε δε θα γεμισουν.
Και δε μαρεσει να γινομαι μελο αλλα ποτε δε θα γεμισουν.
καθε ελληνικο σοι ειναι μια ελληνικη ταινια απο μονη της, καποια σα και το δικο μας ειναι και τραγωδια(σπουδαια)
και βρεχει .αχ τι μου κανες απογευματιατικο!
Ένα σου λέω.... μακρυά και αγαπημένοι.
Έχω να τούς δώ πάάάάαάάρα πολλά χρόνια τους συγγενείς,δεν αντέχω πια ούτε στη σκέψη. Μόνο μια ανηψιά μου βλέπω που γνωριστήκαμε τυχαία και μιλάμε για τα γκομενικά μας πίνοντας μαργαρίτες.
aswtosgios
"καθε ελληνικο σοι ειναι μια ελληνικη ταινια απο μονη της"...
ποσο δικιο εχεις...
Το λαγωνικό,
σωστος, πολυ σωστος!!!
the wrong man,
εκανες τις επιλογες σου, και καλα εκανες...
Η αληθεια ειναι οτι οι φιλοι μου παντα ηταν καλυτεροι απο τους συγγενεις μου...
oh well... :)
μα δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε ότι τους φίλους τους διαλέγουμε τους συγγενείς όχι.
πολύ πρόσφατα στο μνημόσυνο του θείου μου με είχε πιάσει μία θεία μου και δεν με άφηνε αν δεν της πω ημέρα και ώρα του γάμου μου.
οϊμέ και τρισαλί! :)
b|a|s|n\i/a,
χα-χα... γυρευοντας πηγαινε η Θεια...
Post a Comment