Tuesday, January 19, 2010

Των φρονημων τα παιδια... κοιμουνται στο τραπεζι.!!!

Να εμπιστευθουμε τη Φρονηση ή οχι; 

Ο Καβαφης παντως ειπε...

Ενας γέρος 

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές.
Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα!
-
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.» 

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε.
Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.   


 

ΥΓ  Καποτε... ισως... καποιοι Ελληνες γλωσσοπλαστες
να αλλαξουν την φραση "βγες απ τη ντουλαπα σου"
με την Καβαφικη "σταματα να κοιμασαι στο τραπεζακι σου"
Οχι τιποτ' αλλο... ετσι να αλλαζουμε και επιπλωση που και που...

16 comments:

Hfaistiwnas said...

χε.. σωστό..
σχεδόν το λέω στον εαυτό μου από τώρα..

sCaTterBraiN said...

σωστό... κι εγώ αυτό σκέφτομαι όταν διαβάζω αυτό το ποίημα. είπαμε, ποτέ δεν είναι αργά, αλλά συν αθηνά και χείρα κίνει...

the boy with the arab strap said...

το θεμα ειναι οτι αν εισαι καπου και βγεις , καπου αλλου θα μπεις , καλο σου βραδυ.
υ.γ. '' των φρονημων τα παιδια πριν πεινασουν δεν πεινουσαν :))''

Ephemeron said...

Hfaistiwna,
ειναι σαν υμνος για τη ζωη αυτο το ποιημα, παρ' οτι οταν το πρωτοδιαβαζεις ειναι θλιβερο.
Ειναι σαν να σου φωναζει "απολαυσε τη ζωη τωρα που μπορεις, γιατι γρηγορα θα ερθει η ωρα που θα σε βρει κοιμισμενο σε ενα τραπεζακι"

Ephemeron said...

sCaTterBraiN,
Ενα απο τα αγαπημενα μου ποιηματα.
Απο αυτα που σε σπρωχνουν να σκεφτεις ξανα και ξανα, πριν παρεις αποφασεις...

Ephemeron said...

off,
γραφεις...
"το θεμα ειναι οτι αν εισαι καπου και βγεις , καπου αλλου θα μπεις"
οχι απαραιτητα...
Θεωρητικα ναι, αλλα στη πραξη οχι απαραιτητα.
Υπαρχει παντα η εκλογη της ανενταξης...

ΥΓ των φρονημων τα παιδια δεν υπηρξαν, γιατι ποτε δεν υπηρξαν φρονημοι με φρονημα παιδια :)

ΥΓ2 Καλη σου μερα. :)

Hfaistiwnas said...

Ναι..
Καλημέρα!

the boy with the arab strap said...

με την ανενταξη μια χαρα τα παω .

STELIOS PENTARVANIS said...

Μωρέ πολύ ωραία τα λέει ο Καβάφης αλλά εγώ στα γεράματα ελπίζω να είμαι πολύ fit (που τώρα χιλιόμετρα απέχω)και υπόδειγμα styling χαχαχα.
Τήν Καλημέρα μου

Ephemeron said...

the wrong man,
Ο Καβαφης καλα τα ελεγε, αλλα εμας απο το ενα αυτι μπαινει και απο το αλλο βγαινει...
Καλο ΣΚ

Unknown said...

Στο τραπέζι περνάω πολλές ώρες. λολ
Προτιμώ την ντουλάπα χαχα

Ephemeron said...

bear,
Οπως αναπαυεται κανεις...
Εγω προτιμω το κρεββατι απ την ντουλαπα.

Seirios said...

ο καβάφης είχε τον τρόπο να λέει τα πιο σπουδαία πράγματα μέσα από τις πιο ζωντανές και παραστατικές εικόνες...

Επιθυμίες

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τά' κλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά --
έτσ' οι επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν' αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.

Γι' αυτό αφήστε τις ντουλάπες και τα τραπεζάκια...χαρείτε όσ μπορείτε τη ζωή κι εκπληρώστε το μεγαλύτερο μέρος (αν όχι όλες) τις επιθυμίες σας!

χαιρετώ σας!

Βρομιστεράκι said...

Μα τι αγαπημένος αυτός ο Καβάφης!
+1 Κώστα ;)

Ephemeron said...

seirios,
Πολυ σωστα τα λες φιλε μου...

Ephemeron said...

βρομιστερακι,
Αγαπημενος απο τα παιδικα χρονια και για παντα!!!