Το μικρο παιδι τους ηταν στο νοσοκομειο Παιδων και χρειαζοταν αιμα.
Στο νοσοκομειο ο ξαδερφος και πατερας του παιδιου, βαρυς και ασηκωτος αντρακλας, αρνηθηκε να δωσει αιμα για το παιδι του επειδη... φοβοταν τις βελονες!
Εδωσα αιμα, και απο εκεινη τη στιγμη επαψα να μιλαω στον ξαδερφο μου, δεν του ξαναμιλησα ποτε μου, και επιπλεον φροντισα και εγινα τακτικος αιμοδοτης στο νοσοκομειο Παιδων, πηγαινοντας δυο φορες το χρονο για πολλα χρονια.
Τα χρονια περασαν σε πολλα πραγματα αλλαξα και σε αλλα δεν αλλαξα καθολου.
Συνεχιζω και σημερα να δινω οσο μπορω, οπως μπορω, οτι μπορω, προς οφελος ολων μας, μια που μπορει μεν να ζουμε ο καθενας μας στο δικο του κοσμο αλλα στην αναγκη ειμαστε ολοι το ιδιο.
Σημερα τελειωσα να συμπληρωνω ολα τα χαρτια που χρειαζονταν, τα υπεγραψα με την μαρτυρια συμβολαιογραφου και δωριζω το σωμα μου μετα θανατο ωστε να χρησιμοποιηθει για μαθηματα ανατομιας στην ιατρικη σχολη του UCLA (University of California in Los Angeles)
Ειναι πολυ περιεργη η ζωη, και ακομα πιο περιεργο με τι τροπους μαθαινουμε σ' αυτη τη ζωη.
Ενα απο τα μαθηματα που εμαθα, ηταν απο ενα πατερα που φοβοταν τις βελονες!
4 comments:
Για κοίτα σύμπτωση!
Πέρασαν κοντά τρεις εβδομάδες που ζήτησα από το Ανατομείο Αθηνών το έντυπο με το οποίο δηλώνεις ότι είσαι δωρητής (ολικού) σώματος.
Δεν λογαριάζω να πεθάνω σύντομα, αλλά η ελληνική γραφειοκρατία δεν αποκλείεται να... επιταχύνει τις διαδικασίες! Αγανάκτηση είναι αυτή!
Ξενούδης
φιλε ανατριχιασα! μπραβο
ειμαι αιμοδοτης και εγω
οσο για το πατερα που φοβοταν τις βελονες
τι κριμα που εγινε πατερας
εγω για το παιδι μου αν ειχα ουτε το θανατο δε θα φοβομουν
@ Xenoudis - Ξενούδης
Εδω γινεται πανευκολα και φοβερα γρηγορα.
Τηλεφωνησαμε και μεσα δυο μερες ειχαμε χαρτια απο διαφορες ιατρικες σχολες πανεπιστημιων τριγυρω. Μετα απ αυτο απλα υπογραψαμε τα χαρτια σε συμβολαιογραφειο, σφραγιδες και υπογραφες, και αυτο ηταν!
(Σημειωση:Το σωμα κρατειται στην ιατρικη σχολη για μαθηματα ανατομιας για.. ενα με δυο χρονια!)
@ ασωτος γιος
Ο περισσοτερος κοσμος οταν το ακουει σοκαρεται! μενουν στην κυριολεξια αφωνοι! Φαντασου τωρα να το πεις αυτο σε παπαδες, μαρμαραδες και καφετζηδες που κανουν του κοσμου τα λεφτα απο κηδειες, τι εχεις ν' ακουσεις!
Δυστυχως υπαρχουν γονεις και γονεις... Οσο για τον παραπανω φοβερο "πατερα" δεν του ξαναμιλησα ποτε μου, σκεφτηκα και εγω οπως και εσυ, δεν του αξιζε που ηταν πατερας.
Post a Comment