Οπως και να εχει...

...αυτη την αξιοπρεπεια που εχασαν μερικοι αποκαλωντας καποιον με ειδικες αναγκες "καροτσακια" και "σακατη", αυτη την χαμενη αξιοπρεπεια, δυστυχως δεν μπορει να την φερει πισω ουτε η καινουργια κυβερνηση ουτε κανενας αλλος... αν οι ιδιοι δεν προσπαθησουν να ανακτησουν την χαμενη αξιοπρεπεια τους, δεν προκειται να τους την δωσει πισω ποτε κανενας!

Καλα νεα - ασχημα νεα...

Καλα νεα - ασχημα νεα...
Τα καλα νεα ειναι οτι... απο το Σαββατο η οικογενεια μας μεγαλωνει -για αλλη μια φορα- μια που υιοθετησαμε ενα γλυκυτατο Boxer 4 μηνων!
Τα ασχημα νεα ειναι οτι... την Κυριακη ο φιλος μου - συζυγος μου- παραπατησε στην αυλη επεσε κατω και εσπασε τον ωμο του!
Και ετσι τωρα θα εχω να προσεχω δυο κουταβια...
Εγω θα οδηγαω παντου, εγω θα μαγειρευω, εγω θα καθαριζω, εγω θα τους πλενω, εγω θα τους ντυνω, εγω θα πρεπει να τους προσεχω 24 ωρες το 24ωρο!
Τι να κανουμε, αυτα εχει η ζωη,... ή οπως ελεγε και η γιαγια μας "η ζωη ειναι μια θαλασσα, την μια μερα εχει μεγαλη φουρτουνα και αγωνιζομαστε να μην πνιγουμε και την αλλη μερα εχει μια υπεροχη γαληνη, και ξανα παλι απ την αρχη. Η ζωη οπως και η θαλασσα ποτε δεν εχει γαληνη για παντα"
Οπλιζομαστε λοιπον με κουραγιο και συνεχιζουμε!
Τουλαχιστον, αν μη τι αλλο εχουμε ενα γλυκυτατο πλασμα που μας κραταει συντροφια και μας χαριζει την αγαπη του!

Μαθηματα...

Πριν αρκετα χρονια, αρχες δεκαετιας 80, φοιτητης τοτε στο πανεπιστημιο Αθηνων, δεχτηκα ενα τηλεφωνημα απο καποια ξαδερφια μου.
Το μικρο παιδι τους ηταν στο νοσοκομειο Παιδων και χρειαζοταν αιμα.
Στο νοσοκομειο ο ξαδερφος και πατερας του παιδιου, βαρυς και ασηκωτος αντρακλας, αρνηθηκε να δωσει αιμα για το παιδι του επειδη... φοβοταν τις βελονες!
Εδωσα αιμα, και απο εκεινη τη στιγμη επαψα να μιλαω στον ξαδερφο μου, δεν του ξαναμιλησα ποτε μου, και επιπλεον φροντισα και εγινα τακτικος αιμοδοτης στο νοσοκομειο Παιδων, πηγαινοντας δυο φορες το χρονο για πολλα χρονια.

Τα χρονια περασαν σε πολλα πραγματα αλλαξα και σε αλλα δεν αλλαξα καθολου.
Συνεχιζω και σημερα να δινω οσο μπορω, οπως μπορω, οτι μπορω, προς οφελος ολων μας, μια που μπορει μεν να ζουμε ο καθενας μας στο δικο του κοσμο αλλα στην αναγκη ειμαστε ολοι το ιδιο.

Σημερα τελειωσα να συμπληρωνω ολα τα χαρτια που χρειαζονταν, τα υπεγραψα με την μαρτυρια συμβολαιογραφου και δωριζω το σωμα μου μετα θανατο ωστε να χρησιμοποιηθει για μαθηματα ανατομιας στην ιατρικη σχολη του UCLA (University of California in Los Angeles)
Ειναι πολυ περιεργη η ζωη, και ακομα πιο περιεργο με τι τροπους μαθαινουμε σ' αυτη τη ζωη.
Ενα απο τα μαθηματα που εμαθα, ηταν απο ενα πατερα που φοβοταν τις βελονες!

Τελικα...

Ποτε μου δεν περιμενα, να μου φτιαξει τη ζωη ο Καραμανλης, ο Σαμαρας, ο Παπανδρεου, ο Βενιζελος, ο Τσιπρας, ο Βαρουφακης, και ο Κουτσουμπας!
Και επειδη ποτε δεν ημουν μερος οποιασδηποτε κλικας, ισως γι αυτο στα 25 μου χρονια μου ελεγαν "οσο για σενα, δεν χρειαζεται συζητηση... εσυ το εχεις χασει το τραινο".
Πλησιαζοντας στα 60 μου χρονια, κοιταζοντας προς τα πισω, το μονο που βρισκω να πω ειναι... "ευτυχως που εχασα το τραινο"!