Οπως για παραδειγμα, το να μπορει καποιος να λεει το παρακατω χωρις να ντρεπεται, χωρις να φοβαται, χωρις να ποναει, αλλα να το λεει ετσι απλα, με ενα χαμογελο στα χειλη...
David McDiarmid,
The Family Tree Stops Here Darling
from the Rainbow Aphorisms series
Australia 1994
6 comments:
τίθεται το ερώτημα: σε ποιόν λέμε αυτή την αποστομωτική αλήθεια;
Ξενικός
@ Ξενικός
Σε ολους οσους μας γνωριζουν, σε ολους οσους θελουμε να μας γνωριζουν.
Προσωπικα αιθανομαι μια χαρα που δεν ειχα και ουτε θα εχω ποτε παιδια. Τα αγαπω αλλα... δεν ειναι για μενα.
Το δικο μου "οικογενειακο δεντρο" αποφασισα να το κοψω εδω και πολλα χρονια, το εχω κανει τραπεζακι για να βαζω το λαπτοπ!
:)
Καλημέρα! Ωραία η φωτό πάνω με τα χόρτα!!!
παιδιά μας, είναι τα παιδιά που εμείς, κυρίως εμείς, μεγαλώνουμε, σαν γονείς ή και με άλλη κοινωνική ιδιότητα. Ο "βιολογικός" δεσμός δεν είναι απαραίτητος.
Ξενικός
@ Hfaistiwna
Γεια σου! :)
@ Ξενικός
Συμφωνω μαζι σου, αλλα... αυτο που ειπες προσπαθησε να το πεις και στους ετεροφυλοφιλους, και θα δεις ποια θα ειναι η γνωμη των πιο πολλων. Τα υιοθετημενα παιδια τα εχουν -συγνωμη- "χεσμενα". Μονο για το δικο τους αιμα και για την δικια τους στρουγκα νοιαζονται οι πιο πολλοι και τιποτα παραπανω. Λυπαμαι πολυ που το λεω, αλλα δυστυχως αυτη ειναι η αληθεια...
Post a Comment