Παιχνιδια...

Ο φιλος blogger Ασωτος με προσκαλεσε να γραψω 7 πραγματα που ισως ο κοσμος που μας διαβαζει δεν γνωριζει για μενα.
Ασωτε σ ευχαριστω, δεν ειμαι σε φοβερα υπεροχη διαθεση τις τελευταιες ημερες, με ολα οσα συμβαινουν στην Ελλαδα αλλα και αλλου, προσπαθησα αλλα δεν μπορεσα να βρω μερικα πραγματα για εμενα που ισως να ενδιεφεραν το κοσμο, αλλα αντι γι αυτο σου αφιερωνω το σημερινο post.

Παιχνιδια...
Τα παιζαμε οταν ημασταν παιδια.
Τα παιζουμε οταν ειμαστε μεγαλοι.
Η μονη διαφορα οτι τα παιχνιδια των μεγαλων δεν ειναι αθωα.
Οταν ημασταν παιδια παιζαμε με ξυλινα σπαθια και αεροπλανακια, τωρα που ειμαστε μεγαλοι παιζουμε με τη φτωχια του εργατη, με την αναγκη του γειτονα, με το μυαλο των φιλων μας, με τη τσεπη του μπαμπα,  με την ιδια μας ψυχικη γαληνη, και τελειωμο δεν εχει...
Τα παιχνιδια των μεγαλων ειναι παραλογα, εγωκεντρικα, σκληρα, απανθρωπα, ανηλεα, μεχρι και θανατηφορα.
Και οσο πιο μεγαλος ο ατομικισμος και η ιδεα της "Αγιας οικογενειας" μας, που αξιζει οσο τιποτα αλλο στο κοσμο, τοσο και πιο απανθρωπα γινονται τα παιχνιδια μας.
Κανουμε καθημερινη εξασκηση, και μαθαινουμε να τα παιζουμε οσο το δυνατον καλυτερα, γινομαστε βιρτουοζοι στα ψεματα, στην κλεψια, την απατεωνια, την αδιαφορια, και για να καλυψουμε την ασχημια τους τα ψελνουμε, τα λιβανιζουμε, και τους φοραμε κορδελακια που πανω τους ειναι γραμμενες οικογενειακες, θρησκευτικες, και αθανατες εθνικες αξιες.
Ασωτε νομιζω σου αρεσουν τα βιντεο και τα τραγουδακια, και ετσι θα σε αφησω με ενα παλιο καλο τραγουδακι.
Καλο Σαββατοκυριακο!

"Μικρουλης μ'αρεσε να παιζω
να παιζω και να κανω τρελλες,
κρυφτουλι, πετροπολεμο,
κλεφτες κι αστυνομους,
κι αργοτερα κλαμπακια ροκ 'ν ρολ και στους δρομους.

Τωρα πια... μεγαλωσα, σοβαρεψα !
χτυπαω καρτελες,
κουμπονω κορσεδες,
φτανει πια οι τρελλες,
φορεσα μασελες.
Καλλιο μιας ωρας! "

Δημητρης Πουλικακος  "Καλλιο μιας ωρας"
απο το αλμπουμ "Μεταφοραι -Εκδρομαι ο Μητσος"