Sunday, January 17, 2010

80s


Τις τελευταιες ημερες τα ηλιοβασιλεματα ειναι κατι το φοβερο. 
Λες και καποιος εκει πανω στον ουρανο πεταει κουβαδες με χρωματα.
Ενα ποτηρι κρασι.
Τα σκυλια ξαπλωμενα μπροστα στο τζακι.
Ο φιλος μου χαζευει το gay καναλι στη τηλεοραση.
Τα χρωματα εξω απο το παραθυρο εχουν "ξεσαλωσει"

Δευτερο ποτηρι κρασι.
Θυμαμαι την Αθηνα στις αρχες της δεκαετιας του 80...
Βγαζω απο τη βιβλιοθηκη ενα μικρο μπεζ βιβλιαρακι με ποιηματα.
Ο τιτλος... "ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ"
Κατω απο τον τιτλο ενα καραβακι που φευγει μακρια στη θαλασσα,
φτιαγμενο απο τον Δημητρη Γερο.
Αχ ρε Λεωνιδα... σαν καραβακι μεσα στη θαλασσα εφυγες και συ...
Εσυ διαλεξες να φυγεις και μας αφησες πισω;;;
ή μηπως εμεις διαλεξαμε να μεινουμε και σε αφησαμε να φυγεις;;;
Τι να πρωτο-θυμηθω;;;... 
Αποκριατικο παρτυ στο Decadence
καπου στη λεωφορο Αλεξανδρας,
λιγο πιο πανω απο το πεδιο του Αρεως...
Ο Λεωνιδας εμφανιστηκε στο μπαρ
με ενα καταπληκτικο φορεμα μαρκησιας
Το κεφαλι του ηταν κλεισμενο
σε ενα τεραστιο κλουβι που στηριζοταν στους ωμους του,
και γυρω απ το κεφαλι του πετουσαν καναρινια (!!!)
Τα χρωματα εξω απ το παραθυρο
συνεχιζουν να αλλαζουν...  


Ο Λεωνιδας, Κυριος Ντινος, ο Γιαννης ο Λακας, ο Βυρωνας,
ο Νικος, ο Κωστας, ο Χρηστος, ο Γιαννης, 
ολοι στο χερι με ενα ποτηρι γεματο βοτκα,
φευγουν απο το Decadence,
με εξτρα εφοδιο αλλο ενα μποκαλι βοτκα,
πηδανε στα αυτοκινητα,
και φευγουν να δουν Μπεκετ στο "Εργοστασιο"...
Αχ Λεωνιδα...
μας αφησες;;;
σε αφησαμε;;;
ή μηπως σιγα-σιγα...
μας αφηνουν πισω... ολους μας...
τα ηλιοβασιλεματα;;; 




17 comments:

b|a|s|n\i/a said...

το πάρτυ είναι εδώ! εκπληκτικές οι φώτο! καλησπέρα σου!

Ephemeron said...

b|a|s|n\i/a,
Ισως να εχεις δικιο...
Το παρτυ ηταν, ειναι, και θα ειναι εδω...
Mε ή χωρις εμας... θα ειναι παντα εδω...
Ευχαριστω-καλη εβδομάδα!!! :)

Hfaistiwnas said...

Λίγο μασ αφήνουν, λίγο τους αφήνουμε..
όμορφες οι φωτό, όπως και τα ηλιοβασιλέματα, δεν είναι για πολύ..
Καλημέρα!

sCaTterBraiN said...

όσο ωραίο κι αν φαίνεται το ηλιοβασίλεμα, μας γεμίζει μελαγχολία λες κι είναι το τελευταίο που θα δούμε. καλή εβδομάδα.

Το Λαγωνικό said...

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα τα ηλιοβασιλέματα με γεμίζουν χαρά και αισιοδοξία.
Τέτοια ομορφιά δεν μπορεί να φέρνει λύπη.
Το είναι μου γίνεται όλο ένα σφουγγάρι που "ρουφάει" όση ομορφιά μπορεί και νιώθω σαν χαρούμενο παιδί, τρισευτυχιμένο και χαμένο στην ομορφιά του ουρανού.

Tales from the other side of town said...

λαγωνικό,
Ίσως κι εκεί κρύβεται μια κάποιου είδους μελαγχολία. Η ομορφιά κρατά πολύ λίγο.

Ephemeron said...

Hfaistiwna,
καλη εβδομαδα. :)

sCaTterBraiN,
μερικες φορες εξαρταται απο τη διαθεση μας.
Καλη εβδομαδα.

Λαγωνικο,
Σωστη η παρατηρηση περι ομορφιας.
(Ισως μερικες φορες μας πιανει λυπη γιατι θα θελαμε να την δουν καποιοι αγπημενοι που εχουν φυγει...)

Tales,
η ομορφια ειναι κατι το "εφημερο"..

Το Λαγωνικό said...

Όσο και να "χτυπιέσται" δεν μου αλλάζετε γνώμη.
Μπορεί η ομορφιά ενός ηλιοβασιλέματος να κρατάει λίγα λεπτά, αλλά για όσο κρατάει εγώ είμαι χαζό παιδί χαρά γεμάτο. Μετά πάμε για άλλα...

Να μην βλέπουμε μόνο την ομορφία αλλά να τη ζούμε μέσα μας και έξω μας. Αυτή είναι η αξία της.

@Εφήμερο
Αν ήταν να στεναχωριέμαι κάθε φορά που βλέπω κάτι όμορφο να το έβλεπαν και κάποιοι αγαπημένοι που έχουν φύγει, θα έπρεπε να πάω στο τρελλάδικο.
Το παρελθόν είναι παρελθόν και γιαυτό το λέμε έτσι.

suncitizen said...

Ο τίτλος σου τα λέει όλα!
" Εφήμερον"!
Το πάρτυ είναι εφήμερο!
Μα όσο είμαστε σε πάρτυ χορεύουμε όπως λέει και το τραγούδι:
http://www.youtube.com/watch?v=h2v3raFhAjQ&feature=related

Ephemeron said...

Λαγωνικο,
Σιγουρα εχεις δικιο σε μερικα, και μου αρεσει η αποψη σου του να απολαμβανεις το ομορφο οσο μπορεις.
Αν και στη πραξη ειναι λιγο δυσκολο.
Επισης μην ξεχνας οτι πολλοι ηλικιομενοι ζουν με το παρελθον γιατι "δεν εχουν ζωη" ή γιατι δεν υπαρχει μελλον στη ζωη τους...

Ephemeron said...

suncitizen,
ολα ειναι κατι το εφημερο... και το παρτυ, και το γελιο, και η χαρα, και ο πονος, και η δυστυχια, και η ευτυχια, και η πεινα, ολα καποτε σταματανε... ολα...
Οπως ειπε και το Λαγωνικο στα παραπανω σχολια, ισως πρεπει κανεις να μαθει να εκμεταλευται το χρονο και να απολαμβανει τη ζωη πριν ειναι αργα...

the boy with the arab strap said...

το decadance εκλεισε μετα απο 20 κατι χρονια , λειτουργει σε εναν αλλο χωρο καπου στα εξαρχεια τωρα . πρεπει να ηταν πολυ ομορφα ολα αυτα τα αυτοσχεδια ντυσιματα .
παντα κυνηγαμε ενα παρτι ....

Ephemeron said...

off,
Το θυμασαι το Decadance;
(Γωνια Βασιλειου Βουλγαροκτονου και Πουλχεριας αν θυμαμαι καλα... )

Tales from the other side of town said...

Decadance, yeah!
:-)

Ephemeron said...

Tales,
τι μπαρ κι' αυτο.
Τι ιστοριες ειχαμε ζησει εκει, και τον Λεωνιδα δεν ξερω αν τον θυμασαι...
Τι χρονια κι αυτα...

Tales from the other side of town said...

Υποθέτω πως πήγαινα πιο μετά από σένα Ephemeron. Δεν θυμάμαι κάποιον Λεωνίδα. Αλλά το Decadance, ήταν όντως από τα αγαπημένα.

Και λοιπόν;E allora? said...

πωπωππω τι χρώματα είναι αυτά!έχω πήξει στο γκρι τους τελευταίους μήνες κι αρχίζει να με ενοχλεί,δε θυμάμαι πως είναι ο ήλιος...που θα πάει θα μας βρει

φιλιά