Στιγμες...

...ο σκυλος μας ο Rex στραμπουληξε το ποδι του...

...ο φιλος μου (συζυγος μου τωρα...) μου στελνει φωτογραφιες απο μια λιμνη στα συνορα του Καναδα, για να μου δειξει την πρωϊνη ψαριά του...

...οι φωτιες τριγυρω για αλλη μια φορα μας θυμιζουν ποσο ευαλωτοι ειμαστε...

...συνεχιζω να διαβαζω χιλιαδες σελιδες και να βλεπω δεκαδες ωρες βιντεο-μαθηματα για παραγωγη μουσικης μεσω software...

...και η ζωη, αυτη η "μικρη περιπετεια", αυτο το "ονειρο" που περνα τοσο γρηγορα, αυτος ο αγωνας, αυτες οι μοναδικες προσωπικες στιγμες που ζει ο καθενας μας, συνεχιζονται.
Και οπως περνουν τα χρονια, τοσο κρατω την αποσταση μου, μακρια απο τους "λαγους και τα πετραχηλια" που υποσχονται "αψογοι πολιτικοι ηγετες" και "αμεμπτοι θρησκευτικοι καθοδηγητες", τοσο κρατω την αποσταση μου απο "διανοουμενους" που ανα πασα στιγμη αποτασονται την διανοηση και εναγκαλιζονται το βολεμα.
Και οσο εχω τη δυναμη και κρατω την αποσταση μου, τοσο οι στιγμες της ζωης μου γινονται περισσοτερο δικες μου, περισσοτερο αληθινες, περισσοτερο ιδιαιτερες, ιδιαιτερες οπως το βουτηγμα του γερακιου, ο ελιγμος του χελιου, το πηδηγμα του δελφινιου, το ουρλιαχτο του λυκου, το κολυμπι του σολομου εναντια στο ρευμα του ποταμου, το κελαϊδισμα των πουλιων μετα την καταιγιδα, η αναπαυση της γατας κατω απ το ζεστο ηλιο, και το χαρουμενο γαυγισμα του πιστου σκυλου.

Ενα καινουργιο κεφάλαιο!

Ενα καινουργιο κεφαλαιο αρχισε στη ζωη μου πριν μερικες ημερες.
Ενα καινουργιο κεφαλαιο, που αρχισε μια καλοκαιρινη ζεστη ημερα τελος Ιουλιου στο διοικητικο και δικαστικο κτιριο της περιοχης μας, οπου παντρευτηκα τον φιλο μου με τον οποιο ζω μαζι του τα τελευταια 15+ χρονια!

Τα δαχτυλιδια τα ειχαμε αγορασει εδω και 10 χρονια στο Palm Springs, -την τελευταια φορα που ο μπαμπας και η μαμα ειχαν ερθει επισκεψη απο Αθηνα- και περιμεναμε... και περιμεναμε..., και μετα απο ολα αυτα τα χρονια ειχα φτασει σχεδον στο σημειο ωστε να σκεφτομαι οτι ισως να μην δω κατα την διαρκεια της ζωη μου full gay rights στη συντηρητικη Αμερικη, αλλα για αλλη μια φορα -ευτυχως- εκανα λαθος...
Εχουν περασει λιγες ημερες μετα το γαμο -με τι ευχες της μητερας απο την Αθηνα- και αν θα ελεγα οτι ουσιαστικα δεν εχει αλλαξει τιποτα σιγουρα θα ημουν μεγαλος ψευτης. Την δευτερη ημερα μετα το γαμο με ενα απλο τηλεφωνημα στην εταιρεια ασφαλειας αυτοκινητου, γλυτωσαμε 400 δολλαρια επειδη απλα... ειμαστε παντρεμενοι! Και αυτο ειναι απλα η αρχη, μια που τωρα συμφωνα με την νομοθεσια εχουμε προσβαση-δικαιωματα σε πανω απο 1.200 νομους και διαταξεις. Τα ωφελη απο φορολογικες απαλλαγες, δικαιωματα σε ιατρικη και κοινωνικη ασφαλιση, κλπ-κλπ, ειναι απιστευτα!

Πριν κλεισω το post ισως θα επρεπε να αναφερω οτι ποτε δεν ημουν υπερ του γαμου, αλλα δυστυχως, προς στιγμη, ειτε το θελουμε ειτε οχι, ζουμε σε μια κοινωνια που ειναι φτιαγμενη, προσχεδιασμενη -designed- για παντρεμενους και οικογενειες.
Απ την αλλη πλευρα ο γαμος ΔΕΝ ειναι για ολους, ειναι τελειως διαφορετικο το να συναντα καποιος τον φιλο του δυο-τρεις ωρες καθε ημερα απο το να ζει με καποιον κατω απο την ιδια στεγη, καθε ημερα επι χρονια και χρονια.
Και τελος... ο γαμος δεν χρειαζεται να ειναι "καλουπιασμενος", και δεν ειναι αναγκαστικο να λειτουργει ακριβως το ιδιο για ολους. Την ωρα που γραφω το κειμενο αυτο, ο συζυγος μου ειναι για ψαρεμα σε μια λιμνη στη μεση του πουθενα, κοντα στα συνορα του Καναδα, ενω εγω "δυστυχως" ειμαι στο σπιτι μας στην Νοτια Καλιφορνια καρφωμενος μπροστα σε ενα laptop που ειναι συνδεδεμενο με τρια keyboards, ετσι ωστε να περασω τις online ταξεις που εχω παρει απο καποιο πανεπιστημιο για παραγωγη μουσικης.
Κι οπως η ζωη συνεχιζεται, ετσι και εμεις συνεχιζουμε να ευχομαστε ωστε κι αλλα ονειρα μας να γινουν πραγματικοτητα!
Ευχομαι ολοψυχα οτι το καλυτερο σε ολους μας!